Афина
Донолик худоси Афина, одамларга, санъат хамда хилма-хил хунарларни инъом қилди. Аёлларни бичув-тикув, эркакларни кулоллик, темирчилик, кемасозлик ишларига ўргатди. Ўз юртини душманлардан химоя қилгани учун ўлкасининг номини унинг исми билан атай бошлашди. Кунларнинг бирида денгиз худоси Посейдон Афина билан бахслашиб қолади. Бахснинг мазмуни ким Афинага энгмуносиб совга бераолса ўша Аттиканинг хукмрони бўлади дейишади. Посейдон хассасининг учини қояга урганда сув фаввораси отилиб чиқади, бунинг оқибатида Афиналиклар мохир денгизчилар бўлиб етишадилар.
Афина қўлидаги найзасини ерга урганда Зайтун дарахти униб чиқади, бу юнонлар учун келажакда мўл хосил гарови эди. Афина ғолиб деб топилди.
Зевс донолик худоси Метида билан турмуш қургандан сўнг ундан худолардан ҳам устун келадиган қиз туҳиғилишидан хабар топади, у хукмронликдан махурм бўлиб қолишдан қўрқиб хомиладор Метидани ютиб юборади. Бу воқеадан озгина фурсат ўтиб унда қаттиқ бош оғриғи пайдо бўлади. Темир худоси Гефестни чақириб бош миясини қирқиб ечишини буюради. Бу воқеадан сўнг очиб кўрилган Зевснинг бошидан муъжизавий ақл сохиби Афина туғилади. Донолик худоси ва фидоийлик рамзи бўлган Афинанинг олтин хайкали юнонларнинг муқаддас саждагоҳларидир.
***
Одамзот учун ташвишдан холи бўлган жараённинг ўзи йўқ, шунчалик кўп ташвишлар ичидан у қувончларни ҳам аҳтариб топаолади. Табиий хохишларимизни яхшироқ ўргансак, унда ёввойиликк яқин одамларимиз талайгинадир.
–
Хужайин қулоғим сизда – деди Дродонинг қарсагини эшитиб кирган хизматкор хабаш – нима хизмат буюрадилар?
–
Эзоп билан танишиб олдингми?
–
Албатта.
–
Сенга ёқдими?
–
Ақилли эмиш дейишмоқда.
–
Ўзинг фахмлайолмадингми?
–
Биз қулларнинг мустақил фикрлашимиз мумкин эмас. Билмасдан бирор ёқимсиз сўз айтиб юборсак яхши бўлмайди.
–
Калтаклашади демоқчисанда?
–
Шундай десам ҳам бўлаверади.
–
Сен ақлни тушунасан, лекин ўз ақлингга ҳеч қачон эга бўлаолмайсан.
–
Шунақа.
–
Сени бир қалтаклашиб бўкиришингни томоша қилмоқчи эдимку кайфим йўқ.
–
Рахмдиллингиз учун рахмат хўжайин.
–
Калтак емаганингга ҳам анча вақт бўлиб қолди, анча соғиниб қолгандирсан.
–
Хўжайин рахм қилинг, барча буйруқларингизни бекаму-кўст бажараман, фақат калтакламанг.
–
Сен жуда қўрқоқ экансан, салгина пўписа қилсам қалтираб қоласан. Эзоп билан танишиб олдингми?
–
Ха хўжайин танишиб олдик.
–
У жуда довюрак, ким билан қандай гаплашишни яхши билади, сен ундан кўп нарсаларни ўрганмоғинг лозим.
–
Албатта шундай қиламан.
–
Бор уни чақириб кел, сизларга бир юмуш бор.
***
Қобилият деярли бирхил бўлмасада, барчада бор. Илохий қобилият эса жуда ноёб ходисадир.
–
Сени Эзоп хали – хозир озод қилмайман, чунки ўзингни кўрсатишинг учун анчагина хизмат қилишинг лозим.
–
Хўжайин буни айтмасангиз ҳам биламан.
–
Қаердан биласан?
–
Чунки мени пулга сотиб олгансиз, уни оқлашим керак.
–
Бу гапинг тўғри, нега сени чақирганимни биласанми?
–
Албатта.
–
Қани айтчи нимага чақирганимни?
–
Меҳмон чақирмоқчисиз, шунинг юмушлари учун бўлса керак.
–
Ақлинг анча жойида, буни қаердан билдинг?
–
Бекам шундай дегандек эдилар.
–
Мен файласуфман, агарда қойил қолдираолсанг албатта озод қиламан.
–
Баъзибир жихатларим сизга ёқмайди-да.
–
Қайси жихатларинг?
–
Хушомад қилиш билан ёлғон гапиришни билмайман.
–
Бу яхши-ку.
–
Лекин хўжайинлар ёлғон гапириб хушомад қилган одамларни хуш кўришади.
–
Мен ундай эмасман, айтим-ку файласуфман деб.
–
Файласуфлар доно бўлишади, демак бу сифатларим сизга маъқул бўлади.
