«Я знайшоў энергію…пры вывучэнні і вынаходстве мной было даказана…ажыццяўленне…усё, што адбываецца ў тым ці іншым свеце, нагадвае карту, якая дае магчымасць адшукаць згубленае, схаванае і дазваляе дакрануцца да… Карта…мэтай якой змяніць…гэтага свету… і не патануць у жаданні застацца ў ім.
Не давярай незнаёмцам, тым, хто кажа, што ведае цябе… Асцерагайся іх ідэй… Давярай толькі сабе…
Толькі адкрыўшы дзверы, узяўшыся за залатую ручку ў выглядзе залатога шара з гравіроўкай, ты зможаш вярнуцца дадому ці ж перамясціцца ў іншы свет…усё залежыць ад колькасці пр…ад думак…парталы вельмі цяжка адшукаць. Пакуль не ведаю, як гэта працуе і хто за гэтым стаіць. Працягваю скачкі. Смерць ад кулі ў іншым свеце, гэта велізарны і пакутлівы боль…смерць з пакутамі адкідвае, адматывае час, на хвіліну назад, каб можна было пазбегнуць яе ў будучыні…па словах вандроўніка, якога я сустрэў на вайне…на сваім шляху,…памерці можна двойчы…паміраючы ў трэці раз, ты гінеш назаўжды…немагчыма выбраць свет без спецыяльнага прыстасавання,…але я знайшоў яго…не разумею чаму, гэта не…я схаваў яго ў…яны ідуць за мной, шукаюць мяне і хочуць забраць…забіць мяне.»
Многія словы былі злёгку працёртыя, размазаны ў момант напісання свежымі залішнімі чарнілам. Неакуратны почырк грузіў галаву сваімі задачамі і не дазваляў нешта разабраць з першага разу.
Неспакойна доўга ўглядаўся ў бацькоўскі дзённік Алесь.
Хлопцу цяжка было паверыць ва ўсё адразу, у тое, што з ім адбывалася. Але нейкая частка яго верыла ў чараўніцтва і штурхала яго вярнуцца ў падвал. Праз больш гадзіны роздумаў, хлопец схіліў чашу вагаў у адзін з бакоў.
– Бацька жывы! – жыва вымавіў Алесь сваім цвёрдым голасам. – Ён дзесьці там…
Да Алеся вярнулася надзея, смеласць і рашучасць. Але голад страўніка і стомленасць усяго цела, прасілі адкласці на потым стараннасць, пошук чалавека. У тую ж гадзіну Алесь сабраўся ў горад, каб паесці і закупіць нейкія прадукты на будучыню. А таксама купіць сабе новы абутак, памяняць лапці. Цяпер жа ён меў намер затрымацца тут, у хаціне, прытармазіць запланаваны ім знос хаты. Алесь вырваўся з маркотнасці сваёй душы і адчуваў, як жыццё паднесла яму новы выклік. Ён не баяўся і нават зусім не думаў пра тое, што таксама можа знікнуць, як яго бацька.
Пакінуўшы сваю машыну на платнай паркоўцы горада і вярнуўшыся дадому на таксі, пад поўным чыстым небам, Алесь вырашыў пісьменна пастроіць свае далейшыя дзеянні. Ён не хацеў, каб па прыездзе шэрыфа або каго-небудзь яшчэ, хтосьці даведаўся аб яго прысутнасці на гэтым участку. Хлопец тут жа зацягнуў пару выкінутых прадметаў назад у хату, якія былі яшчэ не занадта разабраны і маглі паслужыць яму ў будучыні. Астатні хлам ён перацягнуў і скінуў за хатай. Затым, ён паеў набыты абед і ад стомы, лёг на свежае, набытае ім у горадзе, новае пасцельнае. Заснуў.
Паспаўшы ўсяго толькі пяць гадзін, Алесь ускочыў. Страшны сон бадзёра падняў яго з ложка. Гэтым вечарам, ён гатовы быў зноў вярнуцца ў таемны падвал. У маўчанні ён збіраў сябе да новых прыгод.
Хлопец патэлефанаваў шэрыфу і паведаміў таму, што за сталом, які жадаў Бацюк, не варта прыязджаць. Падманваў яго тым, што яму тэрмінова трэба з'ехаць назад на поўдзень, па важных справах. У гэты раз, перад тым як спусціцца ў падвал, Алесь навесіў дадатковых замкоў, добра замкнуў дзверы і вокны. І затым, спускаючыся пад хату, закрыў за сабой уваход у падвал. Ён старанна паклаў шчыт з дошак на месца. Тады ж у гэтае падвальнае памяшканне Алесь спусціў з сабой ежу, ліхтарык, медыкаменты і нататнік. Хутка паклаў усё на пусты край стала. З вялікім перажываннем унутры сябе, ён падышоў да залацістых шароў, якія ляжалі на падлозе, надзеў пальчаткі і падняў прадметы. Нерваваўся, акуратна паклаў іх на невялікі стол.
