Ⴂულის წყრომა – გამოჩენილი რისხვა, გაშფოთება, გაანჩხლება.
Ⴂულის ყური – ძალი მიხდომისა და დახსოვნებისა.
Ⴂულის შემატკივარი – გულტკივნეულებით შემბრალებელი, მზრუნველი.
Ⴂულისხმასმოსლვა – მიხდომა, გაგება.
Ⴂულისხმიერი – ადვილად მიმხვედრი და დამხსომებელი საქმისა.
Ⴂულისხმიერება – მალე მიხდომა საქმისა.
Ⴂულისხმისყოფა – (გულისხმასვჰყოფ) ზედმიწევნით ცნობა. // ფილოსოფიურად ძალი განთჳსებით წარმოდგენად ნივთთა და ზედმიწევნილება იგივე არს.
Ⴂულმავიწყი – მალე დამვიწყებელი.
Ⴂულმანკიერი – გულძვირი, ანუ ძვირის მხსენებელი.
Ⴂულმდუღარე
Ⴂულნაკლული – მომდურავი, მგრძნობელი ვისგანმე შეწუხებისა.
Ⴂულნაკლულობა – სამდურავი, გულძვირობა.
Ⴂულოვანი – გულადი, მხნე, უშიშარი, ახოვანი.
Ⴂულოვნობა – უშიშრობა, არ შემცნრვა შიშისა; (ვჰგულოვნობ) მხნეობა.
Ⴂულპილწი – გარისხებული, გაგულისებული.
Ⴂულპილწობა – (ვგულპილწობ) განრისხება, ჯავრობა/
Ⴂულსა დადება – (გულსა დავიდებ) დაპირება, მონდომება, გულიდან ანიღევა.
Ⴂულსავსე – მადრიელი, არა მქონები გულნაკლებობისა. // ცნობილი, ნამდჳლად გულის დაჟერებით.
Ⴂულის დაძმარვა – (გულს დამძმარავს) მეტის გაძღომისგან მჟავე ბალღამის მოსლვა საყლაპავთან.
Ⴂულს მოდგინე – მომჭირნე, მოსწრაფე, მეცადინე.
Ⴂულს მოდგინება – მომჭირნობა, მისწრაფობა, მეცადინობა.
Ⴂულმტკივნეულება – გულის შეტკივება, მოწყალებით ზრუნვა.
Ⴂულუხვი – ფრიად უხვი, გამცემი.
Ⴂულფიცხელი – შეუბრალებელი, უგრძნობელი, გულპილწი, უწყალო.
Ⴂულფიცხელობა – ულმობელობა, უგრძნობელობა, გაგლისპება.
Ⴂულქანდი, გულქანი, გულქანდებული – ჩაფერადებული ქანდით ე.ი. ვარაყით.
Ⴂულულ – ქორის მახე კისერზედ გადასაცმელი, აშრიალა (Ⴋახესთან ნახე).
Ⴂულყრა, გულშემოყრა – (გულს მეყრება, შემომეყრება) ჟამად შებნედა გულის წუხილით.
Ⴂულში ჩაფიქრება – (გულში ჩავიფიქრებ) დაღრმობა ფიქრში, ან მოგონება რისმე.
Ⴂულჩვილი – ფრიად მგრძნობელი, მცირედისაცა შეწუხებისა თჳსასა ანუ სხუათასა.
Ⴂულჩვილობა – ფრიადი მგრძნობელობა.
Ⴂულძვირი – გულნაკლული, მომდურავი.
[Ⴂულძვირობა] —
Ⴂულწითელა – (მფრ.).
Ⴂულხმება – {გულხმება – (ვიგულხმებ) გულისხმა, ვიგულისხმებ – Ⴃავით Ⴙუბინაშვილის ქართულ-რუსული ლექსიკონი}.
Ⴂუმანი – იჭვი, ჰაზრის მიტანა ვისზედმე საიჭვოს საქმეში.
Ⴂუმბათი – კამარა მაღალი და მრგულად შეკრული, ვითარცა იქმნების ეკლესიათა ზედა და სხ.
Ⴂუნდა – მრგულად შესორსალებული რაჲმე რბილი ნივთისაგან, ვითარ ხვეზა, ცომის გუნდა პურად გამოსაცხობი, თოვლის გუნდა და მისთანანი.
Ⴂუნდა – კრკოს მსგავსი ხილი რომლისამე ხისა, ხმარებული მელნის გამოსახდელად და სხვად საღებავად7
Ⴂუნდი – ლეგეონი, ლაშქარი ექვსი ათასი.
Ⴂუნდის თავი – ექსოვიტი, ერთის გუნდის უფროსი.
Ⴂუნდრუკი – სუნნელი, საკმეველი.
Ⴂუნება – მდაბიურად გონება, ანუ შინაგანი მდგომარეობა სულისა, ვითარ თურქთა ენით ქეიფი. Ⴋაგალითად, ჰკითხვენ: გუნებაზედ როგორა ხარ? Ⴋიგება: კაი გუნებაზედ ვარ, ვერა ვარ გუნებაზედ.
Ⴂუნებანაქცევი – დედაკაცი ორსულობის ნიშნის მქონებელი.
Ⴂუნი – ნახე Ⴂვინი.
Ⴂურდემლი – ნახე Ⴂრდემლი.
Ⴂურემა – (მგურემს მუცელს) შიგნიდამ ტკივილი, ჩხვერა, გმერა.
Ⴂურინვა – გოდება, ხმით ტირილი. [ნახე Ⴂრგჳნვა].
Ⴂურიობა – არევით მიდევნება გულის თქმათა.
Ⴂურიტი – გარეული ტრედი ერთგუარი.
Ⴂურკა, კურკა – რომელთამე ხისაგანთა ხილთა შორის მაგარი გული, ვითა ძუალი, მაგალითად, ატმისა, ბალისა, ქლიავთა და მისთანათა.
Ⴂუფთა – დაკეპილი ხორცი, გუნდავებად მოხარშული.
Ⴂუში – კოდის ნაოთხალი (ნახე Ⴉოდი).
Ⴂუშაგი – ციხის დარაჯა, მეციხოვნენი (ნახე Ⴃარაჯასთან).
Ⴂუშინ – წინა დღეს, გავლილს დღეს.
Ⴂუშინს წინ – განვლილი დღის წინათ.
Ⴂუშინდელი – გავლილის დღისა.
Ⴂუჯარი – დიდი სიგელი ეკლესიათ შეწირულობისა (ნახე Ⴜერილთან).
Ⴂუჯასტა – კუშტაბანი, კაბის საკილოვე.
Ⴂჳან, გჳანი – და სხ. (ნახე Ⴂვიან,Ⴂვიანი).
Ⴂჳრგჳნი – სამეფო თავსახურავი შარავანდედიანი. // თავი შენობათა მრგულად ან ოთხკუთხად, ვითა გუმბათი და მისთანანი.
