– Ньылхантан.
Саҕынньахтарын мадьыктаһан саҥардыы устан эрдэхтэринэ хаппахчыттан ырбаахытын анньыммыт Ааныс таҕыста уонна туох да саҥата суох уһуутаабытынан уолугар саба түстэ. Төбөтүн кини тымныы түөһүгэр анньан, икки илиитинэн хайа түбэһиэх кини сиэҕин, бүлгүнүн, саннын туппахтыы-туппахтыы, көрбүтүгэр бэйэтин бэйэтэ итэҕэтэ сатыырдыы, үрүт-үрдүгэр ботугураата:
– Тоойуом… сыччыый… тоойуом…
– Чэ-чэ, мин-мин, – эдэр киһи сөбүлээбэтэхтии тоҥуйдук хардарда итиэннэ ийэтин халбарыччы аста.
– Киһини сыгынньахтат эрэ бу! – оҕонньор бордурҕаата. – Хата бар, чаанньыккын оргута оҕус. Оҕоҥ итии киллэриэ этэ. Тоҥноҕо буолуо.
Ааныс кумуччу туттан тас аан аттынааҕы хаппахчыга сукуҥнаата.
Валерий, сонун ньылбы баттаат, тарбаҕын сараппытынан күөдьүччү оттуллубут көмүлүөккэ барда. Кини оһох аттыгар турар Суонда диэки, киһи баар диэн, хайыһан да көрбөтө.
Аргыылап оҕонньор, сону ыйыы-ыйыы, уолун батыһа көрдө. Куруҥ хардаҕастары хабан күөдьүйбүт көмүлүөк сырдыгар Валерийын киэбэ-таһаата ойуулана түспүтүн хайгыы одууласта. “Барахсан, дыраллан, саха оҕотугар үчүгэй уол. Ийэтэ биһикки соччо үрдүгэ суохпут да, икки намыһах киһиттэн өгдөс уҥуохтаах киһи син төрүүр эбит. Сахаҕа улахан киһи, – диэн астына санаата кини. – Уҥуоҕа көнөтүнэн да нууччалары кытта барсымахтаһара буолуо. Арыы саһыл хааннаах ньолбуһах маҥан сирэйэ, саһархайдыҥы ньаассын баттаҕа, сырдык соҕус кылдьыылаах хараҕа – ити барыта ийэтин киэнэ. Сирэйинэн эрэ ийэтин удьуордаабыт. Уоннааҕыта барыта миэнэ. Быһыыта-майгыта, тыла-өһө, өйө-санаата. Арыый атына диэн эдэр, имиллэ-хомулла илик буолан бардам, холуон эрэ…”
– Суондаа, аты сыгынньахтаан сарайга киллэрэн…
– Ээ, һуох-һуох, – Валерий аҕатын ситэ саҥардыбата. – Сити турар сиригэр хабыалата түһүөххэ эрэ наада… Мин күөс быстыҥынан бардахпына сатанар.
– Ээ-э?.. Сатаатар хоммоккун дуо?..
– Суох.
– Туох үлүгэр ыксалай, – оҕонньор утары этиппэт, дьаһайар быһыынан саҥарда. – Сарсыарда бар. Ол кэриэтин эрдэ тур.
– Ээ, суох-суох. Бар, Суонда, аппын хабыалат. Таарыччы кырыалаа, – Валерий, аҕатын дьаһалыгар кыһаллыбакка, Суонданы тиэтэттэ.
Аҕата уолун диэки сөбүлээбэтэхтии көрөн эрэ кэбистэ, тугу да саҥарбата.
Суонда таҕыста.
– Аммаҕа, Солобудаҕа, кыһыллар төһө элбэхтэрий?
– Икки сүүсчэкэлэр ини. Аахпатаҕым.
– Манна сылдьаллар дуу?
– Сылдьаллар.
– Итиэннэ миигин хонноро сатыыгын дуо? Арай сарсыарда дуу, түүн дуу тиийэн кэллиннэр?
– Бэйи, эн тоҕо манна кэллиҥ? Ханналаан иһэҕин? – Аргыылап оҕонньор хардарбакка хардары ыйытта.
– Бу дьонноруҥ истибэттэр ини? – Валерий хаҥас аҥаар диэки кыҥнах гынна.
– Ээ, утуйа сыталлар… – оҕонньор оһох диэки атыллаата. Кини тылын ылыннарбатаҕыттан, уола тук курдук эйэҕэстик кэпсээбэтиттэн кыыһыра быһыытыйан, тоҥуй соҕус куолаһынан көхсүнэн туран иккиһин ыйытта: – Ханна баран иһэҕин диибин дии?
– Ыраах.
– Ол ханна?
– Дьокуускайга.
– Ха… ханна даа? – оҕонньор эргиллэ түстэ.
– Дьокуускайдаан иһэбин диибин.
– Онно… кыһылларга дуо?
– Кыһылларга.
– Тугу-тугу дойҕохтуугун? Миигин, түөһэйбити, күлүү оҥостор дьүһүнүҥ дуу?
– Кырдьыгым, аҕаа, – аҕата соһуйбут сирэйин көрөн, уол куолаһа сымнаата.
– Онно… тоҕо бардыҥ?
– Куттаныма, аҕаа. Хомуньуус буола иликпин. Билиҥҥитэ бэринэр даҕаны санаам суох.
– Оччоҕо… тоҕо?
– Кыылы өлөрүөҕү баҕардахха, арҕаҕар киирэр баҕайы буолбат дуо?
– Ха… хайдах?
– Чэ ол уһун кэпсээн, аҕаа.
– Уһаатын! – Аргыылап талах олоппоһу ылан уот иннигэр олордо, уолугар атын олоппоһу халбарыччы аста. – Эн миигин кытта үһү-таамах курдук кэпсэтимэ. Төрөппүт аҕаҥ буолабын. Онто суох быһаас барыаххыттан сүтэн хааллыҥ, дьонноохпун диэн, дьон курдук, биирдэ эмэтэ илдьит да ыыппаккын. Аны туран, бачча өр сылдьан кэлэн баран, хайдах-туох олордугут диэн ыйыталаһа да соруммаккын. Тиэтэйэриҥ оччо дуу, кыһамматыҥ оннук үлүгэр дуу?
