Аны санаатахха, аҕата хорсун киһи эбит – күһүҥҥү ытыс таһынар ыас хараҥаҕа соҕотоҕун сылдьарыттан, ол-бу иччилээх-абааһылаах диэбит өтөхтөргө, дьиэлэргэ хоноруттан адьас кыһаллыбат этэ.
Сорох кырдьаҕастар, бэл, аҕатын өлүүтүн ол-бу иччилэргэ, абааһыларга күтүрүөхтүү саҥараллара да, кини оччоттон итэҕэйбэтэ. Оо, ол дьулаан күн… Хойукка диэри түүн түһээн ол күҥҥэ тиийэн хаалан бэрт эрэйи көрөн, баттатан уһуктара. Ол күн… Кини, оччолорго уончалаах эрэ уолчаан, от мунньа сылдьыбыта, аҕата элгээҥҥэ үппүт илимнэрин көрө хаалбыта. Кини биир субууну оҥорон бүтэн эрдэҕинэ, элгээн диэки дьон кэпсэтэн күллүгүрэһэргэ дылы гыммыта, онтон: «Ааа-аа-аа-а!!» – диэн ынырыктаах хаһыы иһиллибитэ уонна уу чуумпу бүрүүкээбитэ.
Уол ити алдьархай хаһыыттан эт-этэ бүтүннүү саласпыта, кыраабылын ыраах элитээт, муҥ кыраайынан күөлгэ ыстаммыта, лабаалар сирэйин сытыытык быһа охсоллоругар, дөлүһүөн хатыылара ыарыылаахтык тэһитэ кэйэллэригэр кыһаллыбакка сүүрэн маҕыйбыта, сыыр үрдүгэр кэлэн эппэҥнии турбута – күөл ортотугар умса эргийбит тыы устан дыгдаҥныыра уонна ким да суох этэ…
– Аҕаа… – аҕылыырын кыатана сатыы-сатыы, нэһиилэ төлө биэрбитэ, онтон төттөрү сүүрбүтэ, хараҕын уутун харытын сыыһынан хаһыйа-хаһыйа, аҕылыырыттан аһыйан эрэр агдакатын иһиттэн биир эрэ тылы этэн кыыкыныы-кыыкыныы, сүүрэн муҥнаммыта: «Аҕаа… Аҕаа-а… Аҕаа-аа-аа…»
Захар Захарович үөһэ тыынан кэбиспитэ. Ол күн нэһилиэгин дьоно кэлэннэр, күөлү муҥхалаан аҕатын булан таһаарбыттара, төбөтүгэр баастаах этэ, ону ууга түһэригэр уу анныгар маска охсулуннаҕа диэн быһаарбыттара. Оо, билигин эбитэ буоллар… Кытылга, бука, туох эмэ суол-иис хаалбыта буолуо ээ – ону итинниккэ түбэһэ илик дьон омуннанан үөмэхтэһэн кэлэн, барытын үлтү тэпсэн кэбиспиттэрэ. Сарсыныгар оройуон кииниттэн кэлбит милииссийэ үлэһитэ сельсовет бэрэссэдээтэлэ оҥорбут түмүгүн кытта сөбүлэспитэ: «Балыктыы сырыттаҕына, тыыта түөрэ эргийбит…»
Санаатыгар буолан, фара уотун сырдыгар суол кытыытыгар ГАИ инспектора эриэн маһынан далбаатыы турарын дьэ өйдөөн көрдө: «Чочур Мураан анныгар кэлэн эрэр эбиппин, ГАИ поһа, тоҕо тохтоттохторой?»
Элиэнэп мунаахсыйда, массыынатын бытаарта. Сайын даачаттан иһэр чааһынай массыыналаахтары харса суох тохтотон бэрэбиэркэлиир буолаллара – арыгы испит дуу, суох дуу, массыынатын туруга хайдаҕый…
Старшина эбит, чугаһаан кэлэн чиэс биэрдэ:
– Бырастыы гыныҥ, силиэдэбэтэл Захар Захарович Элиэнэпкин дуо? Баһаалыста, биһиги вагончикпытыгар киир, силиэстийэ управлениетын начаалынньыга Хомподоев эйигин собуоннаатын диэбитэ.
Элиэнэп дьиибэргээтэ: «Биир чаас анараа өттүгэр көрсүбүппүт дии, ол икки ардыгар туох суһал дьыалата көһүннэҕэй…» Старшинаны батыһан вагончикка киирдэ, рация аттыгар олорор младшай сержант формалаах кыыстыын кэҕис гынан дорооболосто.
– Бу – силиэдэбэтэл Элиэнэп, Хомподоевы холбоо эрэ, – диэтэ старшина кыыска.
– Хомподоев истэр, – бэркэ билэр куолаһа дуораһыйбытыгар, Захар Захарович ыйытардыы старшинаны көрдө, анарааҥҥыта, рация диэки кыҥнах гынаат, сипсийдэ: «Саҥар…»
– Бу мин, Элиэнэппин, миэхэ наадыйдыҥ дуо?
– Оо, Захар Захарович, мунньахтаары эйигин кэтэһэ олоробут, биир дьыаланы эйиэхэ биэриэхтээхпин, мааҕын көрсөрбөр этиэх буола олорон таһыччы умнан кэбиспиппин, сарсын бэйэм командировкаҕа көтөбүн, сибилигин кэл. Дьиэҕэр төлөпүөннүү сатыы олорбутум, хата, даачалаабыккын Мальцевтан истэн… Чэ, күүтэбин…
– Сөп, сотору тиийиэм…
