Ярлы түгел мени синең күңел,
Аллаh биргән сиңа җитмәсә.
Булган кадәренә әле hаман,
Ул күңелең, шөкер итмәсә…
Байлык түгел мени күңел өчен,
Кaнәгатьлек хисе тулуы…
Аз булсада, шул булганы өчен,
Шөкерләрдә hәрчак булуы…
Күләмнәре синдә булган малның
Сынаулары сина бирелгән…
Олы сынауларны үталмасаң,
Жир йөзенә нигә киленгән.
Мал күләме бәхет китерәме,
Кемгә житеп әле туктаган…
Рәхмәтле, рәхәттә була кеше,
Нәфесләре кемнең йоклаган…
Сиңа биргән бөтен нигъмәтләрне,
Уйлап кара каян килгәнне…
Син алгансын имеш аны табып,
Онытма син кемдер биргәнне…
Акыллы сүз, дөрес фикер җитә
Матур яшәү өчен дөньяда.
Сүздән, гaмәл кире якны сайлый,
Безне көтә шуна гел жаза…
Язмышлар бездән башланмый,
Безнең теләк түгел туулар…
Югарыда алдан хәл ителгән,
Кеше булып жирдә булулар.
Бирелгәне безгә язмыш белән,
Бергә булып, аны матурлап…
Яшәү өчен… кәсеп өчен түгел,
Шәкүр карак кебек ат урлап.
Бездән тора безнең хaләт кенә,
Эчке дөнья, хисләр, үзгәреш.
Шуңа бәйле алда күрәселәр,
Нинди була безнең юнәлеш.
Оста шофер юлда ышанычлы,
Тормыш юлы сорый кешелек.
Кайвакытта шулай «тырышабыз»,
Тәмугларга бүген төшерлек…
Нигә кеше шулай мәнсез микән,
Гөнаhлармы шулай итәләр…
Бер гөнаhсыз булып туаларда,
Әллә ниләр кылып китәләр…
Авыллардан ерак калалар бар,
Калалардан ерак авыллар.
Җирдә туган авыл балалары,
Авылныкы булып калырлар.
Буын дәвам итсә чит җирләрдә,
Ераклаша бара аралар.
Туып үскән урыны hәркемнеңдә,
Туган җире булып калалар.
Кемнәр өчен ерак аралары,
Кемнәр өчен якын шикелле.
Аралары нинди икәнлеге,
Күңелләргә язган бит инде.
Яшәү төре, яшәү дәрәҗәсе,
Җәлеп итә төрле юллары…
Туган җирләр ешрак искә төшә,
Үткән саен гомер еллары.
Камиллекне эзли кеше күңеле,
Кайда халык күберәк җыела.
Яшәү асылын аңлау теләкләре,
Килеп җитми кеше уеына.
