Алдап булмый икән күңелләрне,
Бәрәкәтен әллә тапмыйбыз.
Үтелмичә кала вәгьдәләрдә,
Хәтерләрдән чыгып югала.
Башкарылмый иң кирәге кайчак,
Бер файдасыз вакыт югала.
Югалганның арта кадередә,
Булганнарны күңел күрмәгән.
Чабыш вакытында атлар кебек,
Башка уйлар анда кермәгән.
Җитә алмас инде калган вакыт,
Гомер буе кирәк – эшләргә.
Кайсын гына бүген башкарсаңда,
Калганнары белән нишләргә…
Булган бәхетеңне күрми калма,
Күрә алсаң эчтә бикләмә…
Карашларың бәхет көтә икән,
Туган хисләреңне чикләмә.
Ашыгудан файда була алмый,
Бәхет эзләп, бәхет табылмый.
Бәхет сине үзе табар әле,
Тормышыңда барсаң абынмый.
Бәхет бит ул бер күчтәнәч түгел…
Бөтен гомерләрнең бүләге..
Аллаhыдан шулай киләдер ул,
Кешеләрнең иң зур теләге…
Кем бәхетле затлы кием кисә,
Кем саулыкны өстен күрәдер.
Дөньялыкта нидә омтылышы,
Аладыр ул, шундый бүләген.
Тамак туклык кемгә олы бәхет..
Имән – саулар булса туганнар..
Аралашып бергә яшәгәннәр,
Барысыда якын булганнар.
Ярыйда әле җирдә тоя алсаң..
Күңелләрең аны аңласа…
Оныткандай сине җирдә калып..
Мәңгелеккә күчә алмаса…
Яши торгач бераз өйрәнәсең,
Күрә алып якын булганны.
Күңел өйрәнгәчтән яхшылыкка,
Ихтибарсыз кала торганны.
Арабызда шундый кешеләр бар,
Күргән саен килә күрәсе.
Күңелләрнең шундый вакытларда,
Күккә тигән кебек түбәсе.
Әйткән сүзе сиңа якын була,
Охшаш була хәттә уйлаган.
Әйтерсеңлә син гомерлек таныш,
Андыйлардан күңел туймаган.
Моңсу чакта бер күрешү җитә,
Сүз табыла – була даруда.
Шуңа күрә җиңелерәк кебек,
Тормыш юлларыннан баруда.
Андый кешеләдә сафлык исе,
Ихлас хисләр бары сизелә.
Күңел дәваларга килгән кебек,
Андыйлар бу җирнең йөзенә.
Язмышларның иптәшләре кебек,
Туганнарың, булган якыннар.
Хәлләреңне белер өчен килеп,
Авыр чакта, ишек шакырлар…
