Ⴂამჩენი – დამბადებელი, შემოქმედი.
Ⴂამცემელი – (ნახე Ⴂანმცემელი), გამცემი, უხვი.
Ⴂამძლე – მაგარი, არა მსწრაფლ გასაცვეთი ან წასახდენი.
Ⴂამჭჳრვალი – რასაცა საშუალ განვლის სინათლე, ვითარ ჭიქა, ბროლი და მისთანანი.
Ⴂამჭრიახი – თავიანი, საქმიანი, დაუცადებელი საქმეში.
Ⴂამხდარი – შექმნილი, გაკეთებული (ნახე Ⴂახდომა) // დამჭლევებული, ხორცდაცვივნული.
Ⴂამხელა, გამხილება – (გავამხელ, გავამხილებ) გააშკარება, გამჟღავნება.
Ⴂან – თანდებული ნათესავობითსა და მოქმედებითსა ბრუნვასა თანა ხმარებული, ხოლო ზმნათა თანა ზედდადებულად // გან იხმარება ზმნისზედათა თანაცა ადგილობითთა, ვითარ: ერთგან, ორგან, ათგან, ზოგგან, სხვაგან, ყოველგან და სხ.
Ⴂანა? – ზმნისზედა კითხჳთი.
Ⴂანაბვა – (გავინაბვი) ჩაჯდომა და უზრავად გება ჟამრავდენმე შიშისაგან.
Ⴂანავალი – სკორე.
Ⴂანათლება – (განვანათლებ) ნათლის მოფენა.
Ⴂანათხოვრება – (გავანათხოვრებ) ნათხოვრის თხოვება.
Ⴂანაპირება – (გავინაპირებ), განკიდურება, განშორება (ნახე Ⴂანკიდურება).
Ⴂანასკვა – (გავნასკუავ) გამონასკვა, ნასკვის შეკურა.
Ⴂანაღა, განაღამცა – ეგრეთ დიაღამც.
Ⴂანაჩენი – წერილით განსამართლებული საქმე, ნახე Ⴜერილთან).
Ⴂანახლება – (განვაახლებ) დაძველებულის გაკეთება, ახლად შექმნა.
Ⴂანბანვა – (განვჰბან, განვიბან) დაბანა ტანისა, განსპეტაკება.
Ⴂანბნევა – (განვაბნევ, განვიბნევი) გაფანტვა, მიმოდაბნევა.
Ⴂანბოროტება – (განვაბოროტებ) განძვინება, ძვირის შემთხვევა.
Ⴂანბრძნობა – (განვაბრძნობ) ზეგარდამო სიბრძნის მოცემა კაცთადმი.
Ⴂანბძარვა – (განვჰბძარავ) დახეთქა, დაგლეჯა, განიბძარა.
Ⴂანბჭობა – (განვაბჭობ) (ნახე Ⴂაბჭობა), გასამართლება.
Ⴂანგაშა – ღავღავი, ჩოჩქოლი, ხრიანცელი ან მიმოდათქმა მრავალთაგან.
Ⴂანგდება – (განვაგდებ) განძება, განხვება.
Ⴂანგებ – გაძრახ, საგანგებოდ.
Ⴂანგება – (განვაგებ) გარიგება, რიგის მიცემა // (განვიგებ) გაგება, ცნობა.
Ⴂანგება, განგებულება – მზრუნველობა ღვთისა დაბადებულთათჳს.
Ⴂანგებიანი – გონებით შორს დამნახველი, დახელოვნებული განგებასა შინა.
Ⴂანგმერა – (განვჰგმერ, განვჰგმირავ)) გმერა, მახვილის გაცმა, განწონა.
Ⴂანგმობა – (განვჰგმობ) გმობილად თქმა, განგდება.
Ⴂანგოზა – (განვჰგოზ, -ზავ) გალესა, განსპეტაკება შენობათა.
Ⴂანგოზილი – გალესილი, შეღებული.
Ⴂანგრაგნა – (განვჰგრაგნი) გახსნა, გაშლა შეგრაგნილისა.
Ⴂანგრძობა – (განვაგრძობ) გაგრძელება საქმისა ანუ სიტყჳსა.
Ⴂანგური – ოთხფერხთ გაცვივნული ბალანი (Ⴇმასთან ნახე).
Ⴂანდგომა – (განვსდგები, განვუდგები) უკუდგომა ანუ ღალატი,.
Ⴂანდგომილი – უკუმდგარი, უარის მყოფელი ანუ მგმობელი.
Ⴂანდევნა – (განვსდევნი) განძება, გაგდება.
Ⴂანდიდება – (განვადიდებ) შესხმა, შემკობა ქებით, დიდებით.
Ⴂანდობა – (გავენდობი) ხვაშიადის მითხრობა.
Ⴂანებიერება —
Ⴂანვითარება – სწავლაში გამოვლა,, განვითარებული, სწავლაში გამოვლილი.
Ⴂანვლა – (განვვლი) წარვლა, თანა წარსლვა, თანაწარხდომა.
Ⴂანვლთობა – (განვევლთი) განდგომა, გაყრა, განლთოლვა.
Ⴂანვრდომა – (განვვარდები) განხვება, განდგომა.
Ⴂანვრცელება
Ⴂანვრცობა – (განვავრცობ) განფართოება.
Ⴂანზავება – (განვაზავებ) აღზავება, აღრევა ნოტიოთა ზომიერად.
Ⴂანზოგება – (განვაზოგებ) ზოგის მოკლება, განახევრება.
Ⴂანზომა – (განვზომ, -მავ) ზომის ცნობა.
Ⴂანზრახვა – (განვიზრახავ) წინააღრჩევა, მინდომება // გონების დაღრმობა განსჯასა შინა, ფიქრობა // რჩევა, ჰაზრი, ჰაზრის დადება ან მიცემა.
Ⴂაზრდა – (განვზრდი) გაზდა, აღზრდა ჩჩვილთა.
Ⴂანზრქელება – (განზრქნების) გამსხვილება, განფიცხება.
Ⴂანთესვა – (განვსთეს) განბნევა.
Ⴂანთიად – გათენებისას.
Ⴂანთიადი – დილის მოახლება, გათენება, გარიჟრაჟი (ნახე Ⴃილა).
Ⴂანთჳსებული – განსაკუთრებული, გაცალკევებული, განკუთნვილი.
Ⴂანთქმა – (განვსთქუამ, განვითქმი) ხმის დაგდება ან დავარდნა, ამბვის გამოსლვა.
Ⴂანთქმული – სახელოვანი, ქებული.
Ⴂანთხევა
