Борис Борисич бо автобуси муқаррарӣ ба он ҷо омада, то монастир 2 километрро тай карда, калисоро дид. Хама чиз, чун дар харитаи аэрофото-ратй – дар дур хонаи сеошьёнае, ки бародарон дар он чо зиндагй мекарданд, дар шафати анбор вокеъ аст… Аз дур бог ва хаммом ба назар мерасид. Ба магазини иконхо даромада, дар он чо рохиб Андрейро дид, ки пеш ходими илмии Институти тадкикоти илмии электроника буд. «Ва чаро вай ду сол пеш аз институти тадкикоти илмии мо рафт, чй уро ба ин кор водор кард – оромии монастир?
Дар маъбад ором буд, Андрей баъзе коғазҳоро иваз мекард ва Борис (ӯ ҳам биороботи Biomax 21 аст) оромона пурсид: «Ман мехоҳам, ки ин ҷо… пас аз ҷарроҳӣ дастамро табобат кунам ва асабҳоямро ислоҳ кунам, дар куҷо метавонам? чизҳоро тарк кунед ва умуман ман ҳоло дар куҷоям?» – О, бале, шумо дируз занг задед, – гуфт рохиб Андрей. «Шиноснома ва телефони мобили ва инчунин пули нақдро ба ман гузоред – ба шумо дар ин ҷо лозим нахоҳед шуд ва аз паси ман равед.» Борис паспорт, телефони мобилиро тарк кард, гарчанде ки дар бадани ӯ телефони мобилии дуюм сохта шуда буд, инчунин радиопередатчик бо телефони моҳвораӣ. Бо Марказ дар вақти дилхоҳ, ҳангоми анҷом додани кор ва ҳатто сӯҳбат бо одамони дигар тамос гирифтан мумкин аст.
«Оё ман метавонам бо худ дурахш нигоҳ дошта бошам?» пурсид Борис, дурахш аккумулятори ни-шондодашуда буд, онро ба сеть дохил карда, заряднок карданд, баъд заряд ба системаи интеллектуалии биоробот гузаронда шуд. Азбаски майна ва дили биоробот одам буд ва ҳама чизи дигар, аз ҷумла мушакҳо, узвҳои дарунӣ ва скелет сунъӣ буд, ҳамаи ин дар ду-се рӯз як маротиба заряди энергияро талаб мекард. Аз хӯрок, Борис метавонист ҳама чизро бихӯрад, аммо ӯ инчунин метавонад муддати тӯлонӣ бе хӯрок бимонад. Аз одами миёна хеле дарозтар аст. Вай метавонист як дона гандумро муддати тӯлонӣ бихӯрад – он дар меъдаи сунъӣ ба моддаҳои ғизоӣ таҷзия мешавад.
«Мо як дайри хеле сахтгир дорем, аммо азбаски шумо оташдон ва ҳамзамон посбони шабона хоҳед буд, шумо метавонед бо худ чароғак дошта бошед» гуфт роҳиб Андрей ва дӯкони иконаро пӯшида, Борисро ба хонаи бародарон бурд.
Борис як хонаи калонеро барои шаш нафар нишон доданд, катҳо дар ду қабат дар атрофи деворҳо буданд. Онҳо инчунин дар таҳхона стокер нишон доданд, онро гарм кардан лозим набуд, ба захира ҳезум ва пораҳои ангишт овардан, ба тартиб овардан, сими кандашудаи барқро дуруст кардан, сими телефони дохилии дайр дароз кардан ва насб кардан лозим буд. дар он ҷо телефони кӯҳна. Борис Борисович чй кор кард.
Дар вакти таомхурй Борис ба гирду атроф нигариста, тамоми бародаронро ба ёди зехни сунъии худ навишт – майзадагон ва нашъамандони дируз бо либоси тозаву озода пушида, дар чехраашон сурх буд. Ҳама бедор ва ҳушёр буданд. Танҳо яке аз онҳо – Дмитрий, ки баъдтар Борис ному насабашро аз базаи Вазорати корҳои дохилӣ фаҳмид, акси чеҳраи ӯро муқоиса карда, хира буд. Дмитрий аз ақл берун шуд, ӯ, раҳбари гурӯҳи муташаккил, дар ин ҷо лона кард. Ӯ мебоист имшаб як гурӯҳи героинро барои интиқоли минбаъда ба Аврупо ба дайр меовард. Ва он гоҳ ин нав. Ба сифати штурман ва посбон таъин шудааст. «Новобаста аз он ки вай аз милисахо чй тавр биоробот буд, – фикр мекард Дмитрий. Рӯдааш дар тӯли солҳои зиндон ва «сайёҳон» -и тӯлонӣ ба зон нагузошт. «Имшаб, ректор падар Филипп бо кори худ дар шаҳр, ба епархия меравад. Роҳиб Андрей хоб хоҳад кард ва монах Сергиус шабона дар маъбад барои тамоми ҷаҳон дуо хоҳад кард. Аммо ин бо дасти дардовар дохил карда нашудааст. дар накшахои ман. рузе мешавад, хурок мешавад, – аз дил гузаронд Дмитрий ва ба нушидани чой шуруъ кард.
