Самоучитель турецкого языка. Часть 6 - страница 28

Sonra her şey tekrarladı: Hayal kapısında durdu, kız tapınağa girdi. İçinde öncekinden daha büyük ve daha güzel bir inci gördü ve ona zaten tanıdık gelen bir ses:

«Bu inci senin için. Onu al Monika. Sana bilgelik, sevgi ve sabır getirecek.»

Kız emri yerine getirip teşekkür ettikten sonra tapınaktan ayrıldı.

Kısa bir süre sonra tekrar dağların üzerinden hızla geçiyorlardı. Kız, yanından geçen, birbirinin yerine geçen güzel manzaralara ilgiyle izliyip yıldızlı gökyüzüne bakıyordu.

Bir sonraki platoya vardıklarında kız atından indi. Önünde, uzakta, eşi görülmemiş güzellikte bir Mavi Camii görülebiliyordu. Önceki ikisinden daha iriydi ve daha da güzeldi. Yavaşça ona doğru yürüdüler. Hayal tapınağın kapısında durdu ve kız içeri girdi.

Odanın ortasında, kristal bir masanın üzerinde açık bir altın kutu duruyordu. İçinde eşi görülmemiş güzellikte büyük bir inci yatıyordu. Ve aynı tanıdık ses:

«Bu inci sana ve sevdiğin herkese sağlık ve uzun ömür getirecek. Onu al Monika ve eve gel. Mutlu ol!» dedi.

Hediye için teşekkür eden kız camiden ayrıldı. Kapıda durdu, tapınağın güzelliğinin tadını çıkarıp atına bindi. Dönüş yolculuğuna başladılar.

Eve dönüş yolu hızlı değildi, uzun değildi. Ancak şafakta, zaten haşhaş tarlasında kendi köylerine doğru yürüyorlardı.

Monika’nın annesi köhne evin verandasında oturmuş ağlıyordu. Kız onu uzaktan gördü, Hayal’ı eyerleyip ileri atıldı. Birkaç dakika sonra gezginler çoktan hedefe ulaşmışlardı.

Anne, sevgili kızını kucaklayıp öpüyor:

«Ah, sana bir şey oldu sanmıştım. Bütün gece neredeydin, sevgilim Monika?» dedi.

«Hayal ile harika hediyeler almaya gittik. İşte, bak sana gezimizden ne getirdik.» cevap verdi kız.

Ve Monika annesine başlarına gelen her şeyi ayrıntılı olarak anlattı. Evde çok neşe vardı.

O zamandan beri, neşe ve mutluluk içinde, bolluk ve memnuniyet içinde yaşarlardı.

Hayal sonsuza kadar onlarla kaldı. Onun için güzel bir ev inşa ettiler. Ayrıca, kendilerine bakmayı da ihmal etmediler.