Sonra da dənizin köpük havasın
xəstə ürəyimə səpib gedəcək.
Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın
ağaran ləpələr, o ağ ləpələr
sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək.
Üstünə yüyürən, üstümə qaçan
o coşan dalğalar, sakit ləpələr
xatirə yazacaq gecə adına,
qumlu sahillərin boz yaddaşına,
qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz.
Əriyən gecədə, sönən gecədə,
bizləri bir yerdə tutan gecədə,
ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa,
gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,
gəzərik sahili o baş, bu başa.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz…
Məni dəniz boğsa bir dərdim olmaz.
Bilirəm, ustufca, lap aram-aram
çəkib öz qoynuna alacaq məni.
Bir az tumarlayıb, bir az oynadıb
əliylə gözümü yumacaq mənim.
Qoymaz son sozümü, qoymaz deməyə.
Ona dərd olacaq, dözməz bu dərdə.
…Məni sakitliyə aparıb gedər,
itirər gözlərdən, itirib gedər.
Yığar balıqları üçə, yeddiyə,
«baxdınız, gördünüz», «dağılın» – deyə,
qovar balıqları, qovar yanımdan.
Yuyub, rahatlayıb basdırar məni,
canlılar gözündən azdırar məni.
Rekviyem çaldırar susan sulara,
ay da işıq salar, gecə durular…
Üstümə yosunlar döşəyər, tökər,
içimə bir sevgi toxumu səpər.
Oxşayıb, oxşayıb yatırar məni,
sevginin qoynunda batırar məni.
Məni dəniz boğsa, heç dərdim olmaz,
üzümdə sevginin naxışı solmaz.
Если вам понравилась книга, поддержите автора, купив полную версию по ссылке ниже.
Продолжить чтение
