Zacznijmy od kawy - страница 3

Podsumowując, istotę nauki można wyrazić zwrotem należącym do samego Zelanda: „Rzeczywistość istnieje niezależnie od Ciebie. Tak długo, jak się z tym zgadzasz”.

Kawa? – to dżem z płyt jazzowych.

Kawa? – to światło, które można mieszać łyżką.

Kawa? – to brama postrzegania nocnego krajobrazu.

Kawa? – to bezmowna fantazja tęczy.

Maks Fraj. Książka kawowa

Chciałabym również opowiedzieć o koncepcji noszącej nazwę „psychologia kwantowa”. Dziedziną, w której prowadzone są opracowania tej koncepcji, jest parapsychologia.

Historia psychologii kwantowej jest następująca. Pod koniec XX wieku niektórzy badacze psychologii zainteresowali się teoriami mistycznymi i parapsychologicznymi, możliwością wykorzystania niektórych ich pozycji w ramach nauk psychologicznych. Rezultatem było opracowanie podstawowych idei i założeń psychologii kwantowej, których autorstwo należy do anestezjologa Stuarta Hameroffa i fizyka Rogera Penrose’a (Stany Zjednoczone Ameryki).

Zainteresowanie hipotezami wysuniętymi przez amerykańskich badaczy było tak duże, że obecnie w Stanach Zjednoczonych istnieje Instytut Psychologii kwantowej, którego założycielami są Stephen Wolinsky i Kristin Kennen. Ogromny wkład w badanie koncepcji wnieśli Robert A. Wilson, A.I. Nefedov i inni naukowcy.

Co więc twierdzą zwolennicy tej teorii? Wszystko w naszym świecie składa się z atomów i cząsteczek. Ludzkie myśli nie są wyjątkiem. Kiedy ludzki mózg „rodzi” myśl, Wszechświat otrzymuje pewien impuls o różnym stopniu intensywności. Ten impuls powraca i działa na każdą cząsteczkę, która ma z nami kontakt. Tak więc nasze myśli bardzo silnie wpływają na to otoczenie – tę rzeczywistość! – co nas otacza.

Główną ideą psychologii kwantowej jest współzależność otaczającego świata i człowieka, jedność wszystkich rzeczy. Zgodnie z tą koncepcją osoba jest w stanie zarządzać swoją świadomością, myślami, pomysłami, a przez to zmieniać swoje życie, a nawet zarządzać jego wydarzeniami.

Tutaj parzona jest kawa – tak prawdziwa,

Że chce się ją pić coraz częściej.

I za każdym razem jest coraz mocniejsza i gęstsza.

Fusy z kawy w filiżance naszą przyszłością

Zmęczone – widzisz – kontury i figury…

Weranda, gazeta, miedziany tygielek

I stół odsłonięty, pomalowany na niebiesko.

Co mam z tym wszystkim zrobić? – obawiam się, że nie do zniesienia

Objętość odpowiedzi. A więc uogólniając… —

Nie żegnam się tutaj, tylko wybaczam.

Ja tu istnieję, o dziwo…

Jak najbliższe bagna, tak samo odległe kraje —

Nie potrafię pojąć innej przestrzeni,

Gdzie życie toczy się za każdą ścianą —

Powstaję, przeklina, zdarza się, trwa…

A tutaj zdarza się tylko kawa z cynamonem.

Kłoczkowa L.

Parapsychologia nie jest nawet nauką, ale całym kompleksem dyscyplin naukowych. Wszyscy zajmują się poszukiwaniem i identyfikowaniem zdolności osoby ludzkiej należących do kategorii nadprzyrodzonych. Czyli tych, których istnienie nie ma wyjaśnienia z punktu widzenia oficjalnej nauki. Obszar ten jest bardzo rozległy, prowadzone są w nim liczne obserwacje i eksperymenty.

Historia badań parapsychologicznych rozpoczyna się pod koniec XIX wieku, a dokładniej – od 1882 roku, kiedy w Londynie powstaje Towarzystwo Badań psychicznych. Jego celem było ponowne przemyślenie i przetworzenie z naukowego punktu widzenia mistycznego i okultystycznego dziedzictwa, które ma wielowiekową historię. Od tego czasu parapsychologia przeżywała okresy wzrostu i upadku. Szczególną uwagę zwrócono na badania w tej dziedzinie w latach 70—80 ubiegłego wieku. Obecnie zainteresowanie tymi pismami i eksperymentami w dużej mierze zanikło, ale w Stanach Zjednoczonych i niektórych innych krajach trwają prace naukowe na wielu uniwersytetach.