Кирәк лә ул
Поезд асларыннан
Саклап алып калыр өченгә!
Рәнҗетелгән хатын-кызның җаны
Һаман әҗәл эзләп яскына…
Янында мин булсам,
Каренина
Төшмәс иде поезд астына!
…Исеңдәме, Сибат, шушы агай?
Сипкәч еллар төрле якларга,
Хат язгалый иде кайчак Хирач —
Ахры, бик сагынган чакларда…
Ә берсендә язган:
«Рафаэльнең
Кайсы якта гомер иткәнен
Беләсеңдер… Ә белмәсәң юлла! —
Гозерем шул, Дөлфәт үскәнем.
Бергә шаулашкан шәп вакытларны
Уйлап тилмердем дә… тилердем!..
Сәлам итеп, зинһар, юлла әле
Рафаэльгә шушы шигырьне:
«Кулларыңа гармун алдың да,
Йөрәгемне моңга салдың да
Әллә кая китеп югалдың…
Кайда соң син, Хуҗин Рафаэль?!»
Хирач абзый… Колхоз Дон Кихоты!
Гомумҗыелышта бүтәннәр
Кукуруз һәм силос мәсьәләсен,
Ящур хәлләрен хәл иткәндә,
Мәшһүр Хирач менә
Трибунага:
– Наданлыктан бетә бу калхуз! —
Талстуйны укымаган килеш
Ничек гомер итмәк буласыз?!
…Һәр кылганы аның гел үзенчә…
Килеп чыгар сыман
Әле дә,
Бу болгавыр чорның сәбәпләрен
Талстуе белән дәлилләп!
Артык аек, төгәл яшәешне
Күңеллерәк итәр өченме —
Ходай Үзе махсус бар итәдер
Әнә шундый
Сәер кешене…
Казанга ул кинәт килеп чыгып,
Шактый гына «иҗадиланып»
Бер шаулар да юкка чыгар иде,
Бер ел кыйланасын кыйланып.
Табын корган чакта,
Иҗадилар
Аны телгә алмый калмады —
Иҗадилар өчен үз иде ул!
Иҗадилар аны
Аңлады…
Ул да вафат булган икән, Сибат,
Дөнья шундый шаулы чагында…
Әйтерсең лә гел-гел укый торган
Китап янды кара янгында…
Килеп керер сыман ишек ачып,
Салкын көзнең юеш төнендә —
Алтмышлыдыр кирза итекләре,
Брезент кәжән – өч пот кимендә!
– Бусы торсын… Ач яңасын, Дөлфәт!
Мин килдем бит!
Давай ял итик!
Лиф Талстуй шәрәфенә берне
Җилпеп куйыйк әле
Ялт итеп!
…Без кызыклы булып калыйк, Сибат —
Берсен берсе җаннар сагынсын,
Тилмерүдән тилерердәй булып,
Сагынулы шигырь язылсын:
«Кулларыңа гармун алдың да,
Йөрәгемне моңга салдың да
Әллә кая китеп югалдың —
Кайда соң син, Хуҗин Рафаэль?»
