Dəli Çəmənli - страница 11




Mən gedəndə Çəmənlidən

O gün məni səsləmədi görüşə,
 Şeh gülüşlü, zər çiçəkli talalar.
 Kimi görən qonaq etdi gülüşə,
Yaqut gözlü, ağ libaslı sonalar?
O gün mənsiz naxır döndü kəndimə,
Qoyun-quzu əvvəlki tək mələşdi.
 Bir şıltaq qız odun atdı təndirə,
 Qığılcımlar qurşaq tutub güləşdi.
Xan çinarım qaşlarını çatdı ki,
Bəlkə ola, getmək fikri dəyişə.
 Bir dolça su bacım elə atdı ki,
Kəmənd ola ayağıma ilişə.
 Kimlərə ki, məhəbbətlə baxmışdım,
Gizli-gizli, həsrət ilə baxdılar.
 Bu yerlərdə şimşək kimi çaxmışdım,
 Gildir-gildir yaş axıtdı buludlar.
 Bağca saldım, bar verəndə getdim mən,
Gilələri dəcəl quşlar böldülər.
 Sərt küləklər çəmənlərin köksündən,
 İzlərimi yad izi tək sildilər.
 Ürəyinə dərin vurdum düyünü,
Gözlərində qəm çağladı bu kəndin.
 Bir övladı pərvazlandı o günü,
 Bir yuvası tor bağladı bu kəndin…

Şəkildə Ağdam rayonu, Çəmənli kənd orta məktəbinin 1971/72-ci il buraxılışı.


Qəribədir, deyilmi? Elə bil ürəyimə dammışdı ki, zaman izlərimi yad izi kimi siləcək bu düzlərdən…


…Qayıdaq söhbətimizə…


Seyid Yusif Ağa, onun verdiyi suallardan sıxıldığımı hiss edib mənə ürək-dirək verdi. O öz elmi, dünyagörüşü ilə məni heyran etdi. Seyid Lazım Ağa ocağına «Nə ömürdü, yaşadım» adlı kitabımı təqdim etdim. Ağa kitabdakı «Dəli Çəmənli haqqında ballada”nı oxuduqca gülümsəyirdi. Ballada Qarabağda el arasında məşhur olan bir deyimin nəzmə çəkilmiş variantı ıdı. Qarabağa hücum edən «yadelli» şahın qarşısına qoşun çıxarmaq istəyən Xan, öz çaparına hər kənddən bir Dəli çağırmağı tapşırır. Xan, Qarabağ mahalının hər kəndindən tanıdığı Dəliləri orduya çağırır. Çapar, xanın tapşırığını yerinə yetirmək üçün ata süvar olarkən, yadına düşür ki, axı Xan Çəmənlidən çağırmaq istədiyi Dəlinin adını demədi. Ay Xan, bəs Çəmənlidən hansı Dəlini çağırım, – deyə soruşanda Xan cavab verir ki, Çəmənlidən kim qarşına çıxsa, bura göndər.


25 iyun 2018-ci il. Sinif yoldaşım, dostum Nizami Bayramov ilə «Seyid Lazım Ağa» məqbərəsi önündə

Dəli Çəmənli haqqında ballada…

Qarabağın qucağında,

Allı-güllü,

Ən laləli,

Ən sünbüllü,

Ən bülbüllü bucağında,

Bir kənd vardır.

Çəmənlidir onun adı.

Çəmənlimdir!

Şehə batmış çəmənimdir!

Ürəyimdir!

Dirəyimdir!

Çörəyimdir!

Əbədilik gərəyimdir!

Əbədilik verib mənə

Ulu Tanrı bu diyarı.

Neçə-neçə igidlərin yadigarı.

O sarsılmaz igidlərdən

İlham alıb bu gün mən də,

Böyük dastan yaratsaydım Çəmənlimdən…

Qarabağım, qəm otağım,

Qəza-qədər öz ortağım.

Tale yüklü arzulara

Həsrət qalan

bir yatağım.

Sakit-sakit keçib gedir

Bu zamanın gərdişində neçə insan.

Sənsə belə şax qalmısan,

Şux qalmısan.

Tarixlərdə adın qalıb «Dəli» kimi

Bir vüqarlı

Dəli ömrü yaşamısan.

Dəlidağ tək,

Dəli Kür tək ad almısan.

Sarsıdarmı səni fələk.

Dəli kimi tarixlərdə qalar aldın

Dəli Həsən,

Dəli Domrul,

Dəli Becan,

Tarixlərin neçə-neçə Dəlisi tək,

Bu gün məni bağışlasın

At oynadan babalarım,

Niyə mən də olmamışam

Bəs onların birisi tək?..

Deyirlər ki, bir zamanlar

Bir qəddar şah

diş qıcıyıb bu torpağa.

Ürəyindən Qarabağda

Talan qurmaq gəlib keçib.

Qoşun yığıb,

Hücum çəkib.

Od vuraraq neçə-neçə tarlasına,

Gəlib çıxıb

Qədim Şuşa qalasına

Cuşə gəlib hayqırıbdır:

«Eheey!

Hanı bu torpağın kişiləri?

Mən gəlmişəm bu dağları,

Dərələri oylaq edəm.

Aran məni yandıranda

Bu yerləri yaylaq edəm.

Mən gəlmişəm

Sizdən baci-xərac alam.

Qılıncımın qəbzəsinə

Rəvac alam.

Güc məndədir,

Qüvvət məndə.

Elm, helm, qüdrət məndə.

Atdan düşün,

Qılıncımın altdan keçin,

Sonra rahat əkin, biçin.»

Qəribədir!