Күпләр өчен барда газиз монда:
Биләр җире, Хуҗалар тавы.
Чирмешәне ага боргаланып,
Бабамнарның озын билбавы.
Басып торам Хуҗалар тавының,
Иң биек бер калку ягында.
«Нинди матур шәһәр булгансың, – дип,
Шәһри Биләр исән чагыңда».
Кадерле як…
Тарихи бу җирләр,
Бабамнарның изге туфырагы.
Болгар бабамнарның каны аккан,
Чишмәләре, инеш сулары.
Биләр элек зур бер кала булган,
Башка бик күпләрдән зурырак.
«Эчке башкала» – дип йөреткәннәр,
Кол Галиләр аны олылап.
Хан сарае булган зур калада,
Ханнар белән ханнар очырашкан.
Караваннар килгән товар белән,
Дөяләргә төяп ерактан.
Галимнәре, шәгыйрьләре булган,
Һөнәрчеләр, «Болгар тарихы»
Җимерелгән, халкы кол ителгән,
Күптән юктарылган – барысы.
Хуҗалар тавыннан карап торам:
Җәелеп яткан яңа Биләргә…
Ни аяныч!
Сакланмаган кала,
