Тау мен теңіз ертегілері. Отқоректі құбыжық - страница 3

– Бұл көне мамандық…7.., – деді Шухай ағай жүре сөйлеп: – жоқ, мұны кәсіп деген дұрыс болар…8.., менің қолымнан келетін шаруа осы ғана…9.., – деді.

Ол бірінші цифрды өте тез айтады, мен оларды есіме сақтай алмай қиналамын, бірақ соңғы сандарды анық естимін.

«Ағай, тынығып алмайсыз ба?» деп оны уайымдап: – менде бұлақ суы бар, ішесіз бе? – дедім.

– Рақмет саған, мейірімді кішкентай адам…

Бұл екеуміздің арамыздағы құпия сөз сияқты, екеуміз ғана түсініп, күліп алдық. Мен судың қақпағын ашып, оған ұсындым.

Шухай ағай, суды алды да, қылқылдатып жұтты-ау келіп.

«Бұған қарағанда суық шайдың дәмі жақсырақ еді».

Шухай ағай құмыраның қақпағын маған қайтарып берді. Ол бір құмыра суды бір өзі ішіп қойды.

Су, шай дегенде келмеске кеткен балалық шағым еске түсті, мені көкейде жүрген сұрақтар қайта мазалай берді.

– Ағай, сіз қалайша ары-бері бұрылмай түзу жүре бересіз?.. Мен бұл сұрақты қалай жеткізерімді білмей: – сіз біздің үйдің төбесіне жүріп шығып кеттіңіз ғой? Сіз Бэтмен емессіз ғой. Табаныңызда магниттік диск жоқ па? Болмаса ерекше қабілетіңіз бар ма? – деп сұрадым.

– «Бэтмен, магниттік диск, ерекше қабілет» дейсің бе?

Шухай ағай менің не айтып тұрғанымды түсінбегендей абдырап қалды.

– Менің айтайын дегенім, сіз… біздің үйдің төбесіне қалай жүріп шыға салдыңыз?

– Оның еш қиындығы жоқ. Мен бір тауға да солай шығып кеткем. Сол таудың аты не еді?..1.., иә, Эйфель мұнарасы екен ғой. Мен пирамиданы да солай жүріп өттім…2, Ұлы қорғанды да солай жүріп өттім…3.., көп жерді солай жүріп араладым. Өйткені алда түзу жол жоқ болды, – деді Шухай ағай.

Алдымызда көлденең көше жатыр, мектепке бару үшін сол көшемен жүруге тура келді. Бірақ Шухай ағай бұрылуды білмейді, ылғи түзу жүреді.

Мен «телефон бағанасына шығуға болмайды! Анау трансформатор, Электр тогы қауіпті!» деп айқайлап жатырмын, менің сөзіме тоқтайын деген Шухай ағай жоқ. Ол телеграф тіректерін бойлап, көшеде тұрған трансформаторға тура тартты. Полиция келгенше одан төмен түсіп, ескі кітап дүкенінің екінші қабатына шығып кетті.

Мен онымен қоштасуға да үлгермедім. Ол осы көшедегі үйлерден өтіп, өзінің әлемді қадаммен өлшеу дейтін кәсібін жалғастырып кете барды. Мен кеңістікке қолымды бұлғап қала бердім, алтыншы қабатта тұрған ақ мысық та маған қарап алдыңғы аяғын көтеріп қойды.

Мен оны содан қайтіп көрген емеспін. Ол сол күйі ғайып болып кетті.

Полицей маған электр таяқшасын ойнақтатып:

– Не деп айғайлап тұрсың? Трансформатордың үстіне шыққан кім?, – деп айғайлады.

Мен сабақтан кешігіп қалмайын деп, мектепке қарай тұра жүгірдім.

Бұл менің ғарышта алғаш рет болуым, керемет әсерде болдым. Қалай түндірсем екен? Кішкентай кезімде танысқан Шухай ағаны аз да болса түсінген сияқтымын…Өзі қайда жүр екен? Хәлі қалай екен? Біздің барлау спутнигімізден сәл ақау шығып тұр, мен капсуладан шығып, сол мәселені өзім шешуіме тура келді. Қандай мәселе екенін түсіндіру қиындау болып тұр. Мысалмен айтатын болсақ, ойыншық электрлік көліктің бұрандаларының бірі босап қалды дейік, оны бұрап қоюға тура келеді. Әйтпесе, электр көлігі істен шығып қалады.

Мен шешкелі отырған мәселе – осы босап қалған бұранда тәрізді мәселе.

Бұранданы бұрай салу оңай, бірақ кабинадан шығу қиын болып тұр. Бұл Шухай ағайдың кезінде біздің үйдің төбесіне жүріп шыққаны, трансформатордың үстінен жүргенімен ұқсас нәрсе. Мен өзім солай деп ойлаймын.

Ол қалайша сонша сабырлы болды? Қадамынан ешбір қобалжудың нышаны білінбейтін еді?..