Тау мен теңіз ертегілері. Отқоректі құбыжық - страница 4

Мен оның «Олай жүру деген оп-оңай шаруа» деген сөзі есімде жақсы сақталды.

Оның сөздері маған жігер бергендей болды. Мен кеудемді керіп, екі қолымды сермеп, нық қадам басып шыққандай болдым… мұным өзіме күлкілі көрінді. Негізі мен қадамды нық баса алмадым, қанша түзу жүруге тырыссам да, аяғымды қисалақтатып, әрең басып келемін. Бала кездегі шығармалардан оқығанымыздай, мен мақтаның үстімен жүргендей болдым.

Осыншама жыл өтсе де, Шухай ағайды ұмытқан емеспін.

Әйтеуір ол менің рухани ұстазым сияқты болады да тұрады.

Ол әлемді қадамымен өлшей алады екен, мен не себепті өз әдісімді пайдаланып, осы қызықты әлем туралы көбірек білуге тырыспаймын? Сөйтіп, мен ғалым болдым. Денсаулығым жақсы болды, жаяу жүру менің хоббиім еді, сол себепті маған ғарышкер болу мүмкіндігі бұйырды.

Мен өз жұмысымды табандылықпен жасап жүрдім, соның арқасында ғарыштық серуендеу миссиясы маған тапсырылды. Мен мұны мақтан тұтамын, люктен аттаған сәтте, ең бірінші ойыма қадірлі Шухай ағайым түсе кетті.

Мен өзім игерген білімге сүйене отырып, дүниені өлшеудің Шухай ағайдың әдісінен әлдеқайда озық әдістері бар екеніне көзім жетті.

Әлем – мынау жалпақ дүние…

Ол үлкен әлемді қадаммен қалай өлшеп шығады? Қашан өлшеп болады?

Мен өстіп, қиялдап жүріп, кенет біреуді көріп қалдым…

Бұл жерден алыс жатқан алып кеңістік. Экстравехикулярлық миссияны орындауға шыққан жалғыз менен басқа пенде жоқ (ұйымның маған сенім артқаны үшін алғысым шексіз! «Босаған бұрандалардың» мәселесін шешу үшін көп адамның қажеті де жоқ). Ғарышта менен басқа біреу болуы мүмкін емес.

Мен абдырап қалдым, мен бұл ғарыштық галлюцинация болуы мүмкін деп ойладым, өйткені ондай жағдай жиі болып тұрады.

Әдетім бойынша қолыммен көзімді сүртіп-сүртіп жібердім. Біздің оқу-жаттығуға жауапты капитан көзді сүрту, мұрынды сіңбіру, бас қасу сияқты жердегі әдеттерді ғарышқа апармау керекгін талай рет ескерткен болатын… Мен өз-өзіменен күліп, қолымды тарта қойдым. Астронавтың капюшонымен жабылған көзімді жыпылықтатудан басқа амал таппадым.

Мен көзімді жыпылықтатып, ашып-жұмып қарап едім, біреу маған қарай келе жатқанын көрдім.

Шухай ағай екен!

«Достым, сенімен тағы да жолыққаным үшін қуаныштымын!» деген Шухай ағайдың маған дауыстап сөйлегенін алыстан естідім. Ол да толқып тұрған сияқты көрінді.

Ол маған қолын бұлғап тұр, мен де оған қолымды бұлғадым, ғарышкер киімім сәл ебедейсіз болғанымен, өте жеңіл сезілді.

Біз екеуміз ғарышта құшақтастық. Бұл біздің алғашқы құшақтасуымыз.

Оның қолдары сондай қарымды екен.

Мен ғарышта жүріп, жер шарының жылулығын сезіндім, яғни оны көнекөз досымның арқасында сезініп тұрмын.

Ол әлі бұрынғыдай, еш қартаймапты, тіпті менен де жас көрінеді. Өзіне сондай сенімді. Ол кеңістікте жүргені болмаса, бейне тегіс жерде жүргендей жүр.

Ол маған қарағанда әлдеқайда сабырлы, қадамын нық басады, әр қадамын жаңылмай біркелкі алып жүр.

Ол әр қадамын басқан сайын санап келеді, өйткені ол әлемді қадаммен санап шығу ойынан қайтпаған екен.

Бұл оңай емес, ол ғарышқа жетіп қойыпты.

Мен отырған ғарыш кемесі Long March 7 зымыраны арқылы ұшырылған еді.

Ол мені құшағынан босатқан кезде, көз жасқа ерік бердім.

Мен белгілі болған деректі оған айтқым-ақ келді, бірақ айта алмадым. Ол біздегі заманауи ғылыми әдістермен алынған нақты дерекке қол жеткізу үшін тағы қанша жыл еңбектену керек екенін білмейміз.

Мен оның жүрегін жаралап аламын ба деп қорықтым.