[Ⴃაბლება – დაბლობი].
Ⴃაბმა – (დავაბამ, დავიბმი) თოკით მიკურა.
Ⴃაბნები – სოფლები (ნახე Ⴃაბა).
Ⴃაბნედა – (დავბნდები) Ⴁნედა ნახე.
Ⴃაბნედილი – ცნობამიხდილი, გულშემოყრილი.
Ⴃაბნევა – (დავაბნევ, დაიბნევის) გაბნევა, გაფანტვა.
Ⴃაბნელება – (დავაბნელებ) ნათლის მიხდა, მოკლება.
Ⴃაბოლოვება – (დავაბოლოვებ) დასრულება, ბოლოს მოღება.
Ⴃაბოჭვა – (დავბოჭავ) მობოჭვა, დაჭერა, ხელსი ჩაგდება.
Ⴃაბრალება – (დავაბრალებ) ბრალის დადება, მიჩემება. // ცილის წამება.
Ⴃაბრგვილება – ნახე Ⴃაბრყვილება.
Ⴃაბრეცა – (დავიბრიცები) ნახე Ⴁრეცა.
Ⴃაბრკოლება – (დავაბრკოლებ, დავბრკოლდები) საქმიდამ მოშლა, მოცდენა. // შეცთუნება.
Ⴃაბრმობა – (დავაბრმობ, დავიბრმობ თვალთა, დავბრმდები) თვალთა ხედვის მოკლება.
Ⴃაბრუნება – (დავაბრუნებ, დავბრუნდები) დატრიალება, უკმოქცევა.
Ⴃაბრყვილება, დაბრგვილება, დაბრჯგუვება – დასუსტება, მოუძლურება, დაბლაგვება.
Ⴃაბრჯენა – (დავაბრჯენ, დავიბრჯენ) დაირება, დანდობა.
Ⴃაბუგვა – (დავბუგავ) გარდაწვა, სრულიად დაწვა.
Ⴃაბუჟება, დაბუშება – (დავუბუჟებ, დაბუჟდების) ხელისა ან ფეხის ჟამ რავდენმე უძრავობით დამძიმება სისხლის შედგომისაგან, ანუ ტკენისაგან და მცირედ ხან ვეღარ ხმარება.
Ⴃაბურვა – (დავბურავ) გარდაფარება, მოხვევა. // (დავიბურავ, დავიბურვი) დახურვა, მოფარება.
Ⴃაბუხება – ხელთა ან ფერხთ დაჯირჯვება მაგრა შეკრვისგან.
Ⴃაბღნეჯა, დაბღნეძა დაღრეჯა – (ნახე Ⴁღნეჯა).
Ⴃაგდება – (დავაგდებ) დატევება. // დაიგდებს, დაიგდო სენმა, ე.ი. გაგრძელდა. (დავუგდებ ყურს).
Ⴃაგება – (დავაგებ) დაფენა, გაშლა საფენთა. // დადგმა ტაბლასა ზედა სანოვაგეთა. // დაზავება, მორიგება.
Ⴃაგერშვა – (დავგერშ, -შავ) გაწურთნა მონადირეთა ძაღლთა ან მფრინველთა.
Ⴃაგვიანება – (დავაგვიანებ, დავიგვიანებ) დახანება.
Ⴃაგლა – (დავიგლი) გლა, დაგლეჯა, დაკაწრვა.
Ⴃაგლეჯა – (დავგლეჯ) განხეთქა, დახევა. // დაკრეფა, ამოგლეჯა მრავალთა. // კბენა ძაღლთა ან მხეცთაგან.
Ⴃაგმობა – (დავჰგმობ) აგდება, გაკმარება, არ მოწონება.
Ⴃაგვა – (დავჰგჳ) გვა, ცოცხით გასუფთავება იატაკთა და მისთანათა.
Ⴃაგვა – (ვსდაგავ) დაწვა გულისა, მხურვალება.
Ⴃაგვარება – (დავაგვარებ, დაგვარდების) გაჩენა ნივთთა რომელისამე გუარისათა, ანუ მოშენება ხვასტაგთა.
Ⴃაგულება – (დავაგულიბ, დავიგულებ) იმედეულება ქონებისათჳს რაჲსამე.
Ⴃადაბლება – (დავადაბლებ) მაღლის ქვე დაზევა, ან მოკლება სიმაღლისა.
Ⴃადაგვა – (დავსდაგავ, დავიდაგები) დაწვა, მხურვალება გულისა.
Ⴃადარნებული – მომზირალი, დარილით მზირად მჯდომი.
Ⴃადაღვა – (დავსდაღავ) დაღის დასმა. // შემცოდეთტანის დაწვა გახურებულის რკინით. // მოდუღება ზეთთა ცეცხლზედა დასაწმენდად.
Ⴃადგენა, დადგინება – (დავადგენ, -დგინებ) დაყენება თჳსსა ადგილს.
Ⴃადგმა – (დავსდგამ) დადგინება უსულოთა ნივთთა. // (დავადგამ) ზევიდამ დადება. // დადგმა, დადგენა მუხლთა, (დავიდგამ) დაჩოქება.
Ⴃადგნობა – (დავიდგნობ, დავუდგნობ) გაძლება.
Ⴃადგომა – (დავსდგები) ფეხით შედგომა რომელსამე ადგისა ზედა. თუალის დადგომა (დაუდგება) დაბრმავება, ხედვის მოკლება.
Ⴃადგრომა – (დავადგრები) გება, დაშთომა.
Ⴃადი —
Ⴃადე —
Ⴃადება – (დავსდებ, დავუდებ) დაშვება ნივთისა ადგილსა ზედა, დადება სულისა, თავისა, შეწირვა სიცოცხლისა.
Ⴃადიანი, დადიანური – სახივი ქედისა (ნახე Ⴁორკილთან).
Ⴃადნობა – (დავადნობ, დადნების) მკურივის ნივთის ნოტიოდ შექმნა სითბოსგან.
Ⴃადოლება – (გადოლდების).
Ⴃადრეკა – (დავსდრეკ, დავსდრკები) დახრა, მოხრა.
Ⴃადრესა – (დავსდრეს) განდრესა, წახეხება.
Ⴃადუმება – (დავადუმებ, დავსდუმდები, დავიდუმებ) დაჩუმება, დაცხრობა ლაპარაკისა, დადგრომა დუმილით.
Ⴃადუნება – (დავსდუნდები) მოშვება, დასუსტება.
Ⴃაეფანი – დერეფანი.
Ⴃავა – საცილობელი, სალაპარაკო, ცილობა.
Ⴃავალება – (დავავალებ) ვალის დადება, დამადლება.
Ⴃავანება – (დავივანებ) დასადგურება, დამკჳდრება, დაბინავება, დასახლება, დაშენება.
