Ⴃაკეტა – (დავჰკეტ) დახშვა, დაკრძალვა კართა, კლიტის დადება.
Ⴃაკეცა – (დავჰკეც) გაშლილის მოხრა, მოკაკვა ან შეხვევა.
Ⴃაკვებება – (დაეკვებების) ლექსი ესე იხმარების ახალ წელიწადს ამაოდ მორწმუნეთა კაცთაგან, რომელნიც ჰგონებენ რეცა მას დღესა ვითარნი იქმნებიან შემთხვევანი სასიამოვნონი თუ უსიამოვნონი, ეგრეთ განატარებენ იგინი მრთელსა წელიწადსა.
Ⴃაკვეთება – (დავაკვეთებ, დავეკვეთები) დაცემა, დახეთქება, დახლა. // დაეკვეთების შეხუდების, შეემთხვევის.
Ⴃაკვეცა —
Ⴃაკიდება – (დავჰკიდებ) მაღლა შეკიდება. // თავის დაკიდება, ჩამოკიდება, მოხრა, დაფიქრება.
Ⴃაკირთება – დამონება (ნახე Ⴉირთება).
Ⴃაკირთებული – დამონებული.
Ⴃაკლება – (დავაკლებ, დავიკლებ) დამცირება, დამდაბლება ან მოკლება. // ფასის დაკლება ჩამოსლვა ფასზედ.
Ⴃაკლვა – (დავჰკლავ, დავიკლვი) საკლავთა ცხოველთა მოკლვა დანითა საჭმელად.
Ⴃაკმაზვა – (დავჰკმაზავ) შეკმაზვა, მორთვა მრავალთა ცხენთა. // დარკვევა ხორბლისა.
Ⴃაკმევა – (დავაკმევ) აღკმევა (ნახე კმევა).
Ⴃაკნინება – (დავაკნინებ) დამცრობა, დამდაბლება.
Ⴃაკოდვა – (დავჰკოდ, -დავ), დაჭრა, დაწყლულება. // შეშის დაჭრა, დაპობა. // დასაჭურისება ცხოველთა. // გამოპირვა წისკვილის ქვებისა.
Ⴃაკოდილი – დაჭრილი, დასერილი. // დაჭურისებული, კოდილა, ჭედილა.
Ⴃაკოწიწება – (დავაკოწიწებ) დაკავშირება ჭურჭელთა, უფრორე თიხისათა.
Ⴃაკრება ქჳსა ანუ ქვითა – (დავჰკრებ) დაქოლვა, მოკუდინაბა ქჳს სროლით;.
Ⴃაკრეფა – (დავჰკრეფ) მოგლეჯა ხილთა, მხალთა და მისთანათა.
[Ⴃაკრვა – დაკურვა]
Ⴃაკრულვა – (დავჰკრულავ) კრილად შექმნა, შეჩვენება.
Ⴃაკრუტვა – (დავჰკრუტავ) დაფახვა თვალთა, მცირედ დაჭუჭვა.
Ⴃაკრძალვა – (დავჰკრძალავ) დახშვა, დაკეტა, ფრთხილად შენახვა.
Ⴃაკჳრვება – (დამიკჳრდების) დიდად განცჳფრება // თუალს დავაკჳრვებ დასტერება, გრძლად სინჯვა.
Ⴃალაბრა – ჩლუნგი, გაულესავი საჭრელი იარაღი.
Ⴃალაგება – (დავალაგებ) დარიგება, თჳს თჳს ადგილს დაწყობა მრავალთა.
Ⴃალალი – ფერეზიკი, სავაჭროთ მატარებელი განსაფარდველად.
Ⴃალალი – ჭავლი, გრძლად დაწნული თმა ქალთ მოსართავად (ნახე Ⴇმა).
Ⴃალაპარაკება – (დაველაპარაკები) დაბაასება, შეცილება ლაპარაკით.
Ⴃალაქი – ვარსიმი.
Ⴃალბობა – (დავალბობ, დალბების) ხმელის დარბილება წყალში.
Ⴃალევა – (დავლევ, დაილევის) სმა, შესმა ნოტიოთა. // გამოლევა, დასრულება, გათავება.
Ⴃალეკა, დალეკება – (დაილეკს) ძირს წასვლა თხლისა.
Ⴃალეწა – (დავლეწ) დამტურევა, დამუსრვა, დარეგვა.
Ⴃალიჭი – ტახტი დასაჯდომელი დიდებულთა (ნახე Ⴑკამი).
Ⴃალორტება – (დავლორტდები) სრულიად დასველება, გალუმბვა.
Ⴃალოცვა – (დავლოცავ) მიცემა ლოცვისა, კურთხევისა, ლოცვით განმტკიცება.
Ⴃალპობა – (დავალპობ, დალპების) წახდენა ნივთთა ლპობითა.
Ⴃალტობა – (დავალტობ) დასველება.
Ⴃალურსვა (ცხენმა ყურები დაილურსა) შიშიგან, ანუ ალღოსგან ყურების ცქვეტა, აღმა აწევა და დაღება, მომზადება სასმენელად.
Ⴃალურსმვა – (დავლურსმავ) დაჭედა, ლურსმებით მიკურა.
Ⴃალურჯება – (დავალურჯებ, დალურჯდება) დალებვა, ლურჯად შექმნა.
Ⴃამადლება – (დავამადლებ) დავალება, დამუნათება. // (დავუმადლებ) მადრიელობის მოხსენება, ან გარდახდა სიკეთისა.
Ⴃამალვა – (დავმალავ, დავიმალები) დაფარვა, ფარულად შენახვა.
Ⴃამანი – ბროლი გათლილი ანუ მრგუალი, რომელიცა მზის სხივთა განჭვირვით ცეცხლს მოუკიდებს აბედსა და მისთანათა.
Ⴃამართება – (დავმართებ) ქვედაღება, დაწევა; (დავემართები), ქვედადრეკა. // ხელის დატანება, აღპყრობა. // (დაემართების, დაემართა) შემთხვევა.
Ⴃამარილვა, დამარილება – (დავმარილავ, -ლებ) მარილის შეყრა ან ჩადება მარილში.
Ⴃამარხვა – (დავიმარხავ) შენახვა, დაცვა. // (დავმარხავ) დაფლვა მკუდართა, დასაფლავება.
Ⴃამარხვება – (დამარხუდების) მარხვის დადგომა, შემოსლვა.
Ⴃამასხი – ერთგუარი ქლიავი და უფრორე დამასკოს ქალაქის ადგილისა, რომლისაგანცზ დარქმევია სახელი, ხილი მისი.
