Ⴀშიკი – აშუღი არაბულად ტრფიალი.
Ⴀშიკობა – აშუღობა ტრფიალება.
Ⴀშკარა – ცხადი, საანჯმნო.
Ⴀშკი – მავთული, მეტალთაგან გაწეული მკედი.
Ⴀშკმა – შკმობა (ვაშკმობ) (ნახე Ⴀღშკმა).
Ⴀშლა – (ავშლი, ავიშლები) არევა ან მიმოფანტვა // (ავშლები) ითქმის სენთათჳს, ე.ი. მოუვლის.
Ⴀშლილობა – არეულობა, დახსნა ზავისა და ერთხმობისა.
Ⴀშრიალი – ქორის დასაჭერი ბადე თავსდასაცემი (ნახე Ⴁადესთან).
Ⴀშუპება – (აშუპდების) გასივება, დაჯირჯვება.
Ⴀჩაჩა – ოქოქა (ნახე Ⴄრქუანთან).
Ⴀჩემება – (ავიჩემებ) დაჟინებით გამოკიდება რისამე საკეთილოდ თუ საავოდ.
Ⴀჩრდილი – ჩრდილი.
Ⴀჩქარება – (ავაჩქარებ) დაშურება.
Ⴀჩხორვა – (ავსჩხორავ) ურიგოდ დაწყობა რისამე.
Ⴀცილება – (ავიცილებ, ავსცილდები) თანაწარხდომა.
Ⴀცმა – (ავაცვამ) აგება, ზედ ჩამოცმა.
Ⴀცორვება – (ავსცორდები) აბღოტება, შეღმა შეგლენა.
Ⴀცრა – (ავსცრი) გაცრა, აღცრა // (ავუცრი) დასერვა, აჭრა ყუავილისა.
Ⴀძრობა – (ავაძრობ) კანის გაძარცვა, გახდა, აყრა.
Ⴀწ,აწე – ახლა.
Ⴀწევა – (ავსწევ) მაღლა აზიდვა, [ავაწევ, ავაწივე, აღმა ძლივ ავალ].
Ⴀწინდელი – ახლანდელი, ამ ჟამისა.
Ⴀწურვა – (ავსწურავ) აკრეფა, მაღლა აწევა.
Ⴀჭარა – ეწოდება თემსა; აჭარული ბრინჯი, ასლი.
Ⴀჭიმი – ჭიმი, ან პირმონასკული თოკი ცხენის მოსაჭირები.
Ⴀჭინარი – ბარული ფეტვთ ჩამოსაკიდი.
Ⴀჭრა (ავსჭრი) – ათლა, ასერვა, ასკვეთა // (ავუჭრი) ყუავილის აცრა, // (ავიჭრები) საჩქაროდ მაღლა ასლვა // (აიჭრება) რძის აშრატება, ხაჭოდ შექმნა.
Ⴀხ! – შორისდებული სავაებო.
Ⴀხალგაზდა – ყმაწვილი, ანუ ცხოველი შეღერებული.
Ⴀხალთესლი – დიკა.
Ⴀხალი – აწინდელი, ამ ჟამისა.
Ⴀხალკჳრა – თომას კჳრიკე, აღდგომის სწორი.
Ⴀხალნერგი – ხე ახლად დარგული.
Ⴀხალწელიწადი – დასაბამი, ანუ პირველი დღე წელიწდისა.
Ⴀხატი – აღატი, აქატი.
Ⴀხდენა, ახდომა – (ახდების) აღსრულება.
Ⴀხედვა – (ავხედავ, ავიხედავ) მაღლა შეხედვა.
Ⴀხირება – (ავიხირებ) მიბრჯნა, დაჟინება წინდაუხედავად.
Ⴀხლა – ეხლა, აწ, ამ ჟამად.
Ⴀხლეჩა – (ავხლეჩ) აგლეჯა, აძრობა.
Ⴀხლო – ახლოს არა შორს.
Ⴀხლო-მახლო.
Ⴀხმა – Ⴀღხმა ნახე.
Ⴀხო – სახნავად გაკაფული ჭალა.
Ⴀხოვანი – ბრგე, ტანოვანი, ძლიერი, გულოვანი.
Ⴀხოვნება – გულოვნება, ძლიერება.
Ⴀხორი,ახური – ცხენთ ბაგა.
Ⴀხს – (მახს, გახს, ახს) ახლავს, ახლოს არს.
Ⴀხსნა – (ნახე Ⴀღსნა, Ⴀხსნილი) დაუბმელი.
Ⴀხტა – ცხენი აჯილღა, ანუ სახედარი მამალი, დედალს ეწოდება ხრდალი და ჭაკი (ნახე Ⴚხენთან).
Ⴀხტაპოტი – (ნახე Ⴀპოხტი) ლორი.
[Ⴀხური – ნახე Ⴀხორი]
Ⴀხურმაგი – თოფრა ხართ პირის შესაკრავი, რათა ძნა ვერ შესჭამონ.
Ⴀჯა – (ვიაჯი, ვეაჯი, ვეაჯები) ვედრება, ხვეწნა, თხოვნა // (ვუაჯებ) აჯის შესმენა, გავლენა, გაკითხვა.
Ⴀჯეჯი – აძეძი აბრეშუმის ნაძირალი, მელნის ჩლა.
Ⴀჯილღა – ახტა, ცხენის კურატი.
Ⴀჯიღა – ჩადრი, თერისტრო, ქალთ მოსაფარი თეთრი ზეწარი.
Ⴀჯიღოსანი – ჩადრიანი, ჩადრმოსხმული.
Ⴀჰა! – შორისდებული ჩვენებითი; აი, აგერ.
Ⴀჰა ესერა! – იგივე.
Ⴁ – წინარე ასოსა რ ზოგჯერმე შეიცულების მ ანუ პ, ბრუდე – მრუდე, ბრჯა – მჯა, ბრპენი – პრპენი, ბრკე – პრკე, ბრტყელი – პრტყელი, ბრჭუალი – პრჭუალი, ბრწყალი – პრწყალი, ხოლო ზოგჯერ სრულიად დაიტევების ასო რ, ვითარ: ბრძანება – ბძანება, ბრჭე – ბჭე, ბრჭუალი – ბჭუალი, ბრდღვილი – ბდღვილი და სხ. Ⴉუალად ბ თჳნიერ ასოსაცა რ შეიცულების მ ანუ პ და ფ-ზედა, ვითარ: ბზინუარე – მზინუარე, მუწუკი იმერულად ბუზუკი, ბუწუკი, ბილწი – პილწი, ნაბერწკალი – ნაპერწკალი, ებისტოლე – ებისტოლე, სეფისკვერი – სებისკვერი.
Ⴃა ზოგჯერ ბ დაერთვის ლექსთა თავსა, ვითა თქმულ არს მ-თჳს, დასაშვენებლად ანუ თჳნიერ საჭიროებისა, ვითარ ჟირი – ბჟირი, ჟუვილი – ბჟუვილი, დღვილი – ბდღვილი და ბრდღვილი.
Ⴁაასი – (ვბაასობ, ვებაასები) ბაასობა, ცილობა, პაექრობა, ლაპარაკში შებმა.
Ⴁაბა – ჩჩვილნი ესრეთ უხმობენ პურსა.
Ⴁაბაჭუა – ობობა დედაზარდლისა.
Ⴁაბილო – რქა ვაზთა და სხვათა ნერგთა, ანუ შიმალი.
