Ⴀღდგენა, აღდგინება – (აღვადგენ, აღვადგინებ) წამოყენება, წარმოდგენა // აღშენება, ანუ განახლება, ახლად აღგება // აღმართება, უკეთესს მდგომარეობაში მოყვანა // მკუდრეთით აღდგინება, განცხოველება.
Ⴀღდგომა – (აღვსდგები) დადგომა, წარმოდგომა, აღმსთობა // მიხდომა, ზედა დასხმა // აღჭურვა, შებმა ბრძოლად // ამოსლვა ქარისა, ავდრისა და სხ. // განცოცხლება, აღდგომა მკუდრეთით.
Ⴀღება – (აღვიღებ, ავიღებ) აზიდვა, მოსმა ხელის დავლებით // გამორთმევა სხუათაგან ხელდახელ, ანუ გამოგზავნით // მოგროვება, აკრეფა // აღება პირისა ე.ი. გაღება, განსმა.
Ⴀღება, აღებანი – აღების ღამე ანუ დღენი მარხვათ შემოსლჳს წინა დღენი ანუ ღამე.
Ⴀღებმიცემა —
Ⴀღელება, აღელვება – (ავაღელებ, აღელდების) აღძრვა ზღუათა, ფურთუნი.
Ⴀღვიარება – სარწმუნოების წარმოთქმა (ნახე Ⴀღსარება).
Ⴀღვირედი – რახტი, ოქროთი დაფერილი და მორთული ლაგამი.
Ⴀღვირი – ურგოლო.
Ⴀღვისტალი – ეჯიბი, ნაიბი.
Ⴀღვლენა,აღვლინება – (აღვავლენ, ვლინებ) ზე აგზავნა, შეწირვა.
Ⴀღვსება – (აღვავსებ, აღვივსები) სავსედ შექმნა // ვის შორისმე წარმოება რისამე // შესრულება, გათავება.
Ⴀღვსების – დღენი საუფლოს პასექის წინა დღენი.
Ⴀღზავება – განზავება (ნახე Ⴘეზავება).
Ⴀღზავებული – შერეული, აღრეული.
Ⴀღზუავება – (აღვზუავნები) გაამპარტავნება, განლაღება.
Ⴀღზრდა – (აღვზრდი, აღვიზრდები) განზრდა, გაზდა.
Ⴀღზრზინება – (აღვაზრზინებ) აღშფოთება, ატეხა.
Ⴀღთქვეფა – (აღვსთქვეფ) არევა, გაქნა, გათქვეფა.
Ⴀღთქმა – (აღვსთქუამ) შეთქმა, აკვეთა, საზღურის დადება, რათა არა გარდახდეს, // (აღვუთქვამ) დარწმუნება აღსრულებისათჳს რისამე // დაპირება, შერიგება, ფასის გარდაკვეთა.
Ⴀღიელი და მარღი – თუალთეთრი უშვერი, ცხურისფერთა თუალთა ეწოდების გრემა, უფრო მოთეთროთა და შვენიერთა – ჟივჟავი და ჟუჟუნა, მოლურჯოდ ჭრელთა – ჭროღა და მაჩხი.
Ⴀღივება – (აღივდების) აჯეჯილება ხახვის თავთა და მარცვალთა ნოტიოს ადგილში.
Ⴀღკაზმა – (აღვკაზმავ) მორთვა, განშვენება, მოკაზმა.
Ⴀღკარვება – ნახე Ⴀკარვება.
Ⴀღკვეცა – ნახე Ⴀკვეცა.
Ⴀღკმევა – (აღვაკმევ) საკმეველის აკომლება, დაკმევა შესაწირავად.
Ⴀღლევა – (აღვლევ) გალევა, მოლევა, ანუ აღსპობა. // ძველთა საჶილოსოჶოსოთა წიგნთა შინა აღლევა უხმარიათ ანალიტიკას მაგიერ.
Ⴀღლესვა (აღვლეს, -სავ) – საჭურველთ პირის განმახვა.
Ⴀღლოშნა (აღვლოშნი, -ნავ) – ალოკვა ანუ მოძოვნა.
Ⴀღლუმი – მეომართ ლაშკართ გაჩხრეკა.
Ⴀღმა – კვეიდამ მაღლა, შეღმა.
Ⴀღმართება – (აღვმართებ) აღდგინება, დადგინება; (აღვემართები) ადგომა, გამართვა.
Ⴀღმატება – (აღვემატები) უაღრესობის ქონება სხუათა ზედა.
Ⴀღმაფრენა – (აღმა-ვჰფრინავ) გონებით აღსლვა მაღალთა ჰაზრთა შინა.
Ⴀღმახვა – (აღვმახვავ) აღლესვა რკინის საჭურველთა.
Ⴀღმკული – განშვენებული, მორთული, მოკმაზული.
Ⴀღმოვსება – ნახე Ⴀმოვსება.
Ⴀღმოთხრა – (აღმოვსთხრი) ნახე ამოთხრა.
Ⴀღმოკითხვა – (აღმოვიკითხავ) წერილთ გამოცნობა, ანუ წარმოთქმა ხმით.
Ⴀღმონთხევა – (აღმოვანთხევ) პირიდამ წამოსხმა, წარმოთხევა.
Ⴀღმოსავალი – აღმოსავლეთი მზის ამოსლჳს მხარე.
Ⴀღმოსლვა – (აღმოვალ) ქვეიდამ ზევით კერძო ძრვა, ამოსლვა.
Ⴀღმოფუვილი – რევა ფუთფუთით, ფუვილით.
Ⴀღმოფხურა – (აღმოვჰფხური) ძირით ამოღება, ამოგდება.
Ⴀღმოქმნა – (აღმოვიქმ) ამოთხრა ანუ ამოტანა შენებით.
Ⴀღმოყუანა, აღმოყუანება – (აღმოვიყუან, -ნებ) მაღლა ამოზიდვა.
Ⴀღმოჩენა, აღმოჩინება – (აღმოვაჩენ, -ჩინებ) უცილობელად წარმოჩინება, დანახება სინამდჳლისა სიტყჳსა, ანუ საქმისასა კმაჲთა მიზეზითა.
Ⴀღმოჩინება – იგივე სახელზმნად.
Ⴀღმოცენება – (აღმოვაცენებ) მიწით აღორძინება მცენარეთა, (აღმოსცენდების) იგივე ვნებითად.
Ⴀღმოცოხნა – (აღმოიცოხნის) რომელთამე ოთხფერხთაგან პირში ამოღება ნაჭამთა და მეორედ დაღეჭით შთანთქმა.
Ⴀღმოხდომა – (აღმოხდების) აღმოსლვა, ანუ აღმოცენება.
Ⴀღმსაარებელი – სარწმუნოების მთქმელი, დამამტკიცებელი // ვნებული, წამებული სარწმუნოებისათჳს // აღსარების მთქმელი, გასანდობი მოძღუართან.
