Таңга кадәр, якты балкучы.
Кемдер юлда барулардан арып,
Бер туктаусыз табак тартучы.
Юллар тапмый кемдер, аптырып:
«Кемнәр белән кая барырга.
Язмыш юлы кая илетер дә,
Ул юлларны ничек табырга.»
Ялгыз ай да, җылы бирмәсә дә,
Көнен, төнен кала күкләрдә.
Якты булып төнен, ә көндезен,
Күренми дә кала күпләргә.
Кояш үзе тәрбияче кебек:
Уята ул иртә таңнарда.
Сәгатьтә ул җылыткычы да,
Маяк та ул, юлда барганда.
Ә кешеләр алар ничә төрле,
Бер үк, ошаш бармы язмышлар.
Үз язмышын уйламаган җаннар,
Адашканнар алар, ялгышкан.
Яшәүләрнең асыллары кебек-
Озын гомер, булып бәхетле.
Яшь- яши, тирә якны күрми,
Бәхет диеп санап кәсепне.
Кыска гомер кайчак якты йолдыз,
Ә озыны – мәңге сынаулар.
Язмыш бүләге ул безнең гомер,
Берни бирми аны юраулар.
