"Ve bunlara yarın ihtiyaç var," dedi, ellerinden birinin pembe avucundakilere toz üfleyerek.
"Neden yarın ve neden bunlar?"
"Çünkü bu av tehlikeli olduğu için, bir atışı kaçırmanın korkunç olacağını düşünüyorum ve kutudan biliyorum ki, bunlar doktorun geçen gün size verdikleri, İngiliz olduklarını ve çok iyi olduklarını söyleyerek …
"Her şeyi duyuyorsun.
"İşitmediğim için birkaç kez bir şey verirdim. Belki de o ava çıkmamak daha iyi olurdu… Yusuf sana bizimle bir iş bıraktı.
"Gitmememi ister misin?"
"Peki bunu nasıl talep edebilirim?"
"Neden olmasın?"
Bana baktı ve cevap vermedi.
"Bana öyle geliyor ki, artık yok," dedi, ayağa kalkıp etrafındaki yere bakarak; Gidiyorum. Kahve zaten soğuk olacak.
"Deneyin.
"Ama şimdi o av tüfeğini yüklemeyi bitirme… Bu iyi," diye ekledi, bardağa dokunarak.
"Av tüfeğini bir kenara bırakıp alacağım; Ama gitme.
Odama girip tekrar çıkmıştım.
"Orada yapılacak çok şey var.
"Ah, evet," diye yanıtladım, "yarın için tatlılar ve incelikler hazırlayın. Öyleyse gidiyor musun?
Omuzlarıyla yaptı, aynı zamanda başını bir tarafa eğdi, şu anlama gelen bir hareket yaptı: istediğin gibi.
"Sana bir açıklama borçluyum," dedim, ona yaklaşarak. Beni duymak ister misin?
"Duymak istemeyeceğim şeyler olduğunu söylemiyor muyum?" —diye yanıtladı, kutunun içindeki pistonları seslendirerek.
"Düşündüm ki…
"Söyleyeceğin şey doğru; neye inandığınız.
"Ne?"
"Seni duymam gerektiğini; Ama bu sefer değil.
"Bugünlerde beni ne kadar kötü düşündün!
Bana cevap vermeden kutudaki işaretleri okudu.
"O zaman sana hiçbir şey söylemeyeceğim; Ama bana ne varsaydığını söyle.
"Neden şimdi?"
"Yani senden özür dilememe de izin vermiyor musun?"
"Bilmek istediğim şey, bunu neden yaptığın; Ancak, bunu bilmekten korkuyorum, çünkü hiçbir sebep göstermedim; Ve her zaman bilmemem gereken bir tane olacağını düşündüm … Ama yine mutlu göründüğüne göre… Ben de mutluyum.
"Benim için olduğun kadar iyi olmanı hak etmiyorum.
"Belki de hak etmeyen kişi ben olacağım…
"Sana haksızlık ettim ve eğer izin verirsen, dizlerimin üzerinde beni affetmeni rica ederim.
Gözleri uzun zamandır örtülüydü, tüm güzellikleriyle gösteriş yapıyorlardı ve haykırdı:
"Yazıklar olsun! Hayır, Tanrım! Her şeyi unuttum....doğru duyuyor musun? tüm! Ama bir şartla," diye ekledi kısa bir duraklamadan sonra.
"Ne istersen.
"Seni hoşnutsuz eden bir şey yaptığım ya da söylediğim gün, bana söyleyeceksin; Ve bunu yapmayacağım ya da tekrar söylemeyeceğim. Çok kolay değil mi?
"Ve aynısını senden de istemem gerekmez mi?"
"Hayır, çünkü sana tavsiyede bulunamam, ne de düşündüğüm şeyin en iyisi olup olmadığını her zaman bilemem; Ayrıca, size söylemeden önce, size ne söyleyeceğimi biliyorsunuz.
"Öyleyse, seni tüm ruhumla sevdiğime ikna olmuş bir şekilde yaşayacağından emin misin?" —Alçak ve kısık bir sesle söyledim.
"Evet, evet," diye yanıtladı çok sessizce; ve neredeyse ellerinden biriyle dudaklarıma dokunarak susmamı işaret ederek, oturma odasına doğru birkaç adım attı.
"Ne yapacaksın?" —Dedim.
"John'un beni aradığını ve beni bulamadığı için ağladığını duymuyor musun?"
Bir an tereddüt etti, gülümsemesinde bakışlarında öyle bir tatlılık ve öyle sevgi dolu bir hal vardı ki, çoktan ortadan kaybolmuştu ve ben hala ona coşkuyla bakıyordum.
